Аза дебие ті 7 ар ма н

161
Па ра са тын із гі лік ке жал ға ған,
Ақын де ген кие лі ақ қу сам ға ған.
Ал, ен де ше, ақ қу ды ат қан пен де ні
Қай атаң нан кө ріп едің, оң ба ған?!
Бұл са ла да сен бі рін ші адам сың,
Адам емес,
Ең бі рін ші на дан сың,
Ел дәс тү рін,
Ер дәс тү рін қор ла ған.
Нақ мы на дай қа си ет сіз оқи ға
Бұ рын қа зақ то пы ра ғын да бол ма ған.
Қан дай қи ын ке зең де де
Ту ған ел
Ақын да рын жа нын са лып қор ға ған.
Тү сін бе дім, 
Ар ман дап ең не ні, ұлым?
Ер тең се ні қой ып жел дің өті не,
Ыза лы ұр пақ тү кі ре ді бе ті ңе.
Сол қор лық тан құт қа рай ын се ні, ұлым!
Жә не ол зар оңай лық пен тый ыл мас,
Қа ны мыз бір,
Жо лы мыз да шиыр лас.
Ен ді се нің ке сі рің нен
Ма ған да
Ту ған жер дің то пы ра ғы бұй ыр мас.
Жә, не қай ыр, на лы, мей лі, на лы ма, 
Сор лы ба лам, 
Ту ып сың-ау со ры ма.
Өзің түс тің өзің қаз ған оры ңа.
Кет тік, кәне,
Іші гің ді ал қо лы ңа!
Ұясы на күн тұр еді бат қа лы,
Түк сиеді ме ңі реу құм шат қа лы.
Олар үл кен қа ра жол ға тү сіп ап,
Бір тө бе нің ба сы на кеп тоқ та ды.
– Мы нау тө бе са ған соң ғы шы ғар шың
Бо ла ты нын ұғар сың.
Сен, әри не, құ ра лай ды көз ге ат қан,
Ат қан оғын маз дат қан
Ме нің мер ген еке нім ді ұмыт па ған шы ғар сың? –
де ді әке сі құ ла зып нар кө ңі лі.
Дір-дір етіп:
– Ұмыт қам жоқ, – де ді ұлы.
Пен­де­лік
­–­адам­ның­
ұнам­сыз­қа­си­ет­те­рі.
Ға­ла­мат
­–­ора­сан,­зор.
Үкім
­–­ше­шім,­би­лік.
Кею
­–­рен­жу.

жүктеу 7,01 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: