115
Жаз ғы тұ ры көк пен кө бең се мір ген
жел қуық ай ғыр лар
қай та мі ніл ді.
Бір кү ні зор қу ғын бол ды. Үш үл кен жау Қа раадыр-
дың ой ын да то был ғы лы шұ бар дан шы ға рып алып, екі
қас қыр ды са тыр ла тып бас тыр ма ла тып қу ып бер ді. Екі
ай ыры ла қаш ты. Ақ қас қыр дың же лі ні тү гел қат қан
жоқ екен. Бә рі бір дей со ның со ңы на қа рай үңіл ді.
Көк се рек ерік сіз ойы сып ке ліп, үшеуі нің
ал ды на өзі
түс ті. Еке уі қа тар қаш ты. Бет те рі Қа раадыр еді. Ерік ке
қой май, жан дай шау ып, тау ға жі бер мей қа йырып
ал ды. Ақ қас қыр ой ға қа рай қаш ты. Көк се рек ере гі сіп
тау ға қа рай тар тып еді.
Мұ ны бі реуі ға на қу ып, еке уі ана ның со ңы нан кет ті.
Ық ти яр сыз ай ыры лып кет ті. Ар тын да жер ді дүрс-дүрс
бас қан қат ты тұ яқ тар бұ ны ен ді ақ қас қыр ға қос па ды.
Со нан
соң бұл адыр ға кі ріп, бір-екі бел ас қан соң қу ғын-
шы ны адас ты рып, құ ты лып ал ды. Бі рақ се рі гі жоқ.
Со ны мен қу ғын кү ні Көк се рек тү ні бойы ақ қас-
қыр дың ізі не тү сіп, жо ры тып еді. Бір тө бе нің ой ына
кел ген де иіс те, із де біт ті.
Се рі гі нің иі сі жоқ; оның ор-
ны на ат, адам иі сі мол бі лі не ді. Ағып ұй ып қал ған қан
кө рін ді. Аз ға на иіс ке леп, бір рет жа лап дә мін де көр ді.
Түні бойы көп-көп ұлы ды,
таң ат қан ша жер тар-
пып, шаң бо рат ты, ыңыр сы ды, ау на ды. Ай ас тын да
әр лі-бер лі сен де ліп, көп аяң дап жүр ді.
Қа сын да кө лең-
ке сі ға на жүр еді.
Та ғы да жал ғыз жор ту ыл ға түс ті...
VI
Жаз бойы жал ғыз тір ші лік ет ті. Ащыкөл дің сол түс-
тік жа ғын жай ла ған бес-ал ты ау ыл Көк се рек тен та ғы
да кө ре сі ні көр ді. Күн діз ке ліп, көл жа ға сын да, қа мыс-
та жа та ды.
Түн ба ла сын да бір ау ыл дың шуын бір ау ыл ді кі не
қо сып, бық пырт ти ген дей қы ла ды.
Жаз дай же ген қо-
зы, бұ зау ының са ны елу-ал пыс қа жет ті.
Екі рет қу ғын бол ды. Бі рақ еке уін де де көл ге тү сіп
ке тіп, су дың тап ор та сы на ба рып, дүң ки іп жа тып ал-
ды. Саяз су лы, ай на ла сы зор бастақ,
бат пақ ты Ащы көл
бұ ған үл кен қор ған бо лып ал ды. Әсі ре се, жаң быр лы,
жел ді түн дер де, ай қа раң ғы да, ақ жау ын дар да Көк се-
рек қат ты құ ты ра ды.
Түн гі ау ыл дың
қо ра сы на шап қан да, кү зет ші нің
ай та ғы, ит тер дің үріп тұр ға ны – бар лы ғы да бұ ған бө-
гет емес. Кей-кей де ара-түн де жарқ етіп, күрс бе ріп
Достарыңызбен бөлісу: