V  бөлім.  Ғалым туралы жазылган ж ырлар

V  бөлім.  Ғалым туралы жазылган ж ырлар
1-жүргізуші. Қарашы, әне Имантай үлы Қанышқа 
Болашақ үшін болдырғанша алысқан.
Көргісі келіп ертеңінің қандай боларын 
Қарап түр әне, жіберіп көзін алысқа.
2-жүргізуші. Иіледі тау да, тас та дала да 
Соған мәңгі, қарыздар ғой, жаи ага.
Биік шықцар, биік қүздар, төбелер 
Ұқсайды, ылғи Қаныш сындьт ағаға.
1-оқушы. Х.Ергалиев “Беделіндей елімнін биік еді” 
Қамап тастап ғүламалы көп ойлар,
Ойларынан өніп кетгі тоғайлар.
Жезқазғанға алғаш түрен салғанда 
Жүрегі де лүпілдеді оңай ма?
Жеңіп шықты небір қиян-қырсықты 
Қол дүшпаны түрмай жатып түншықты 
Сөйтіл, мына сахараның дамыған 
Ортасынан ойы биік үл шықты.
Ойы биік, бойы биік ғүлама 
Ғүламалар мәңгі жерде тура ма?
Оның көңілі сонау бала кезден-ақ 
Ақбеттаудан кең далаға қүлаған 
Сыннан өткен батырлардай нар біткен,
Жез қорытып доломиттен, карбидтен,
Еңбегіне қайран қалып таңырқап 
йіледі оған мына тал біткен.
2-оқушы.  Ә.Тәжібаев  “Ғажап  адам  ақырғы  деміне  дейін 
¥лы Отан үшін еңбектенді”. Мен “Монолытар” дейтін драмалы 
поэмада Қаныш ағаға да сөз бердім.
Ол жарық дүниеге соңғы рет көз тастап түрып, - 
Бір -  ақ нәрсе қималарым -  қимасым 
Бар еді ғой алдымда көп арайлар.
Бар еді ғой жарқын үміт қарайлар 
Бар еді ғой, жарқылдаған жаңа ойлар 
Оньщ замандастарына айтар соңғы өсиеті:
Қадірлеңдер әр сағатын уақыттың 
Әр сағатты бір өмір деп қаравдар 
Қадірлеңдер, бір-біріңді аяңдар,
125

Бір-біріңді бауырым деп санаңдар 
Ауырмасын ауыр сөзден жүректер 
Коңілдердің көркі сола қалмасын,
Қуанышқа мұздай тамшы танбасын,
Күлкілерге күйік танба салмасын,
Ол -  нағыз адам еді.

жүктеу 9,25 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: