V Ресей топырагындагы эстетикалык байыптаулардьщ  басын сез енерш зерттеушшер сонау X гасырдагы  библиографиялыкжазбалардан  iaaen

емес, Маркске дешнп букш дуниежузМк парасат элемшде 
тендеа жок, биж болып табылады.
Данышпан сыншы, данкгы философ Виссарион Гри­
горьевич Белинский (1811-1848) самодержавиелгк-крепост- 
никтж правоньщ катал айыптаушысы, езигген шаруалардыц 
мун-муддес1 мен ой-арманыныц жалынды жаршысы болды. 
Оныц “Эдеби арманнан” басталып, “Александр Пушкин 
шыгармаларына” дешн ерлеп келетш, одан саф таза саяси 
есиеп “Гогольге хаткд” шалкып шыгатын барлык “кимыл- 
козгалыс устшдеп эстетикасыныц” еткен гасырдагы орыс 
эдебиетшщ тарихынан алатын орны орасан зор. Идеология- 
лык карсыластары оны “аланда орын болмагандыктан 
журналда бутк шыгарьш журген эдебиет сойкдны” (Вязем­
ский) десе, бул “кдйсар Виссарионныц” курескерлж кейпш 
танытса керек. Орыстьщ эдеби-керкем сыны мен эдебиет­
тану гылымында бупн 
6ip 
дэу1р болып кдлган бага жетпес 
бай эстетикалык 9pi философиялык туындыларында 
Белинский сез енершщ шыншылдык, халыкзъщ кдсиетш, 
когамдык-езгертушипк манызын ту ran кетерда; “гасырдьщ 
улы максаттарына” кызмет етуш, адамды кулдык бугаудан 
босатар, курес пен бостандыхкд шакырар 
Kyuiperri 
куш 
болуын талап 

жүктеу 12,37 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: