оқыңдар, зекеттеріңді беріңдер, тек Алла мен расулына

Мүминдердің абзал аналарының бірі − хазірет Айша
239
Пайғамбарымыз күлімсіреді. Бұл күлімсіреу қиын 
күндердің артта қалғанын білдіргендей. Іле басқа 
аналарымызға қарай қуаныш тарады. Көп өтпей олар 
да қуанышқа бөленді. 
нәби бұл таңдауды әр әйелінің өз ықтиярына 
қалдырды. Олар үшін мәселенің шешімі қиындық 
тудырмады. Олар да парасатты шешім жасап, айша 
анамыз секілді нәтижеде алла мен елшісін таңдады. 
Бұдан былай дүниелік ештеңе сұрамайтын болды. 
Өйткені пайғамбардың жары ретінде қиындықтарға 
төзу керектігін түсінді. Такуа жандар үшін ақырет 
игілігін бұл дүниеде түгеспеу керектігін ұғынды.
Пайғамбарымыздың қыздары және 
айша анамыз
Пайғамбарымыздың қыздары Зейнеп пен руқайя 
айша келін болып табалдырық аттамай тұрып тұрмыс 
құрған болатын. Олардың да өмірі оңай болмады. 
меккеліктердің қысымына ұшырап, әкелерімен бірге 
дін жолында қаншама қиындықтарға төзді. Екеуінің 
үлкені Зейнеп туралы алла елшісі (саллаллаһу аләйһи 
уә сәлләм):
– Зейнеп менің ең сүйікті қызым. менің жо-
лымда көп қиындық шекті, – деген. Зейнептен туған 
Усама деген жиені алла елшісін көп айналшақтайтын. 
сәждеге бас қойғанда, мойнына асылатын. Кейде 
пайғамбарымыз оңдайда сәждесін соза түсетін
379
. 
379
Бұхари, сүтра; мүслим, мәсәжид ; Әбу Дәуіт, салат; Дарими, салат. 

Барша мұсылманның ардақты анасы 
−
 хазірет Айша
240
Жиенін жақсы көретін. Бір күні алла елшісіне сыйлық 
тарту етілгенде, арасынан моншақты көріп: 
– мұны отбасымның ең сүйкімдісіне беремін, 
−
деді. Өзге әйелдері: 
– Әбу Бәкірдің қызы алды десейші, – десті. Бірақ, 
олай болмады. Пайғамбарымыз жиен қызы Үмамәны 
шақырып, моншақты соның мойнына тақты
380
. 
Бұл кезде руқайя анамыз хазірет Османмен некеде 
еді. меккенің қиын жылдарында күйеуі хазірет Ос-
манмен бірге Хабашстанға һижрет жасаған және 
кейіннен мәдина мұхажирларының арасына қосылған 
болатын. айша анамыз оң босаға аттағаннан кейін 
қысқа уақыттан соң өмірден озды. Бұл күйеуі хазірет 
Османға ауыр тиді. Бір жағы алла елшісі (саллаллаһу 
аләйһи уә сәлләм) Бәдір шайқасында жүргенде болған 
еді. Хазірет Осман шарасыз түрде оны мәдинаның 
топырағына тапсырған еді. Бәдірден кейін мәдинаға 
оралған пайғамбарымыз қайғырып, мазарының 
басына барып, руқайясы үшін дұға жасады. 
сол күннен кейін-ақ хазірет Османның қабағы 
ашылмады. Күйеу баласының қайғыға салынып 
жүргенін көрген нәби бір күні одан:
– неге сонша қайғырасың? – деп сұрады. Хазірет 
Осман: 
– менің басыма келген жағдайды кім көріпті?! 
аманат еткен қызыңыз қолымда қайтыс болды. 
Қабырғам қайысты. сізбен арадағы туыстық байла-
ныс та жоғалды, – деді.
380
ахмад ибн Ханбал, мүснәд 6\101 (24748); Хайсами, мәжмауз 
зәуәид 9\254; Табарани, әл-мұғжамул кәбир 22\442 (1080)

жүктеу 2,44 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: