Қаратпа сөздердің тыныс белгілері

 
109 
Қаратай  сендерге  берілген  су  егістікке  жетпей,  тазармаған  арқы 
табанымен  ақпай,  беталды  қашып,  сай-сайды  қуалап  жоғалып 
жатады. 
(Ш.А.)
 Керімбала күлкісін тыйған жоқ: «Әй, білмеймін, кімге 
салсақ  та,  құлқыным  таза  дей  алар  ма  екенсіз  Абай?»  –  деп,  сезігін 
айта  бастады. 
(М.Ә.)
  –  Шырағым-ау  осы  анада  Бөжекең  аулына 
жіберген қыз не жайда? Айғыз бишара қайтіп қиды соны? Жылатып 
айырып,  қайтіп  қана  жіберді  екен?  –  деп,  бір  жағынан  наразы  боп, 
сұрастыра  бастады. 
(М.Ә.)
  –  Сүйіндік  аға  осы  мына  сіздің  жердің 
алдындағы  Қарауыл  дейтін  жалғыз  биік  не  себепті  Қарауыл  атанды 
екен? – деді. 
(М.Ә.)
 – Тұра ғой айналайын жылырақ  киініп ал, маған 
көмектесесің.  Тұр,  тұра  ғой,  ұйқыңды  аш!  –  деді  сыбырлап  шал. 
(Ш.А.)
  –  Мынауың  тамаша  екен  Құлбек,  –  деді  бұлармен  қатар  келе 
жатқан  шофер  жігіт. 
(Ш.А.)
  –  Мә  балақай  бар  да  ана  шоққа  салып 
пісіріп же! Дүниеде маралдың бүйрегінен тәтті тағам болмады, – деді. 
(Ш.А.)
  –  Шыдай  тұрыңдар  қошақандарым.  Ертең  кешке  дейін  ғана 
шыдаңдар. Әйтпесе Жәкеңнің пышағы қайраулы көрінеді. Шыдаңдар, 
–  деп  Айгүл  әр  қозының  басын  бір  сипады. 
(Ғ.Мүс.)
  –  Шырағым-ау 
мынау бұғылар ғой, бұлар мұнда қайдан жүр? 
(Ш.А.)
 

жүктеу 1,36 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: