125
педагогикалық принципі негізінде жүзеге асыруда байқауға болады.Тәрбиешілердің,
қоғамдық ұйымдардың және отбасының ұрпақты тәрбиелеуде бірлесіп қоян-қолтық жұмыс
істеуін талап етеді.Егер де тәрбиелеу күштері қалыптаспаса және бір-біріне қарама-қайшы
келсе, онда бала психикалық жүктемелерге тап болады.
Дамытушы ортаға
• Демалыс аймағы;
• Интеллектуальдық - танымдық аймақ;
• Өз бетінше бейнелеу әрекетін жасау аймағы;
• Ойын аймағы.
1.Балалардың
педагогикалық-психологиялық
даму
картасы
Балалардың
негізгі
құзыреттіліктерінің
қалыптасуындағы
жетістіктерін
бағалау
индикаторлары
Тәрбие мен білім берудегі дамытушы ортаның деңгейін анықтаушы индикатор жасаймын
2.Отбасындағы баланың дамуын зерттеу (отбасына барусауалнама,тест,интерпритация -
суреттері, т.б) жазып қоямын
3.Тренинг жұмыстарын ұйымдастыру
«Бала тәрбиесіндегі ата-ана жауапкершілігі»
4.Топтық,жеке кеңес беру
Кеңестер. Әдетте кеңестер жүйесі құрастырылады, олар жеке дара немесе ата-аналар
топтарымен жүргізіледі. Топтық кеңестерге бірдей проблемалы немесе тәрбиелеуде бірдей
табыстары бар әр түрлі топтың ата-аналарын шақырамыз.Ата-аналардың белгілі білімдерді,
әдістерді меңгеруі, проблемалық мәселелерді шешуге көмек көрсету кеңестердің басты
мақсаты болып табылады.Кейбір жас ата-аналарға семинар - практикумдардың маңызы зор.
Бұл нышан оқытудың әдістері мнн тәсілдері туралы айтуға, кітапты қалай оқу керектігін
көрсетуге, иллюстрациялы суреттерді көруге, оқығаны туралы әңгімелеуге, жазуға қолын
жаттықтыруға мүмкіндік береді.Топтық жиналыстарды талқылауға 2-3 мәселені ұсынады бір
сұрақты тәрбиеші дайындайды, басқа мәселелер бойынша ата-аналар немесе мамандардың
біреуі дайындайды. «Балалардың кітапқа деген қызығушылығын қалай ояту керек?»,
«Теледидар балаларды тәрбиелеуде дос па әлде жау ма?» өткізуге болады. Ата-анамен
балабақша арасындағы тығыз қарым-қатынас, бірлік, ынтымақ жарасым тапқан жағдайда
оның бала тәрбиесіне тигізетін ықпалы да нәтижелі болмақ.
Кейбір ата - ана балаларын асырауды, киіндіруді күтуді «тәрбие» деп түсінеді. Бұл
керек нәрсе дегенмен тәрбиенің бір жағы ғана. Ата – ана тіпті тәрбиеші де «Тәрбие» ешқандай
рольді атқармайды, бала жаратылысынан ата –анасына ұран бұтағына тартып туады деп
есептейді. Бала жаратылысына мінез – құлқына осылай қарап, баланың ұнамсыз
қылықтарының үдей түсуіне себепкер болып, жатамыз.
Осындай жағдайларды біз педагогикалық іс-тәжірибемізде (тәрбиешілер мен ата-
аналар әр бір баланың іс-әрекеті үйде қандай, бақшада қандай) салыстырып талдау жасап
отырамыз.
Бала жанының дұрыс қалыптасуы дұрыс жүргізілген тәрбие жұмыстарына
байланысты.Ата – ана отбасы мүшелерінің өзара сыйластығы ізеттілігі, еңбексүйгіштігі -
отбасындағы адамгершілік тәрбиесінің негізі. Баланың іс -типатты, әдепті кішіпейілді, көпшіл
болуы ең әуелі ата- анасының үлгісіне өнегесіне байланысты.
Баланы жан – жақты тәрбиелеуде отбасы мен балабақшаның, тәрбиеші мен ата –
ананың байланысын нығайту арқылы біз қоғам талабына сай ұрпақ қалыптастыра аламыз.
Біздің мақсатымыз ХХІ ғасыр талабына сай жаңашыл, шығармашыл, мәдениетті, жан-жақты
сауатты жеке тұлға тәрбиелеу.
Қолданылған әдебиеттер:
1.«Отбасы және балабақша» журналы №5 2010ж
126
2. Акдунова, С. Ш. Тұлғаның қалыптасу негізі -балабақша мената-ана ынтымақтастығында //
Отбасы және балабақша. - 2013. -№ 4. - С. 8-10 б.
3.Қазақстан Республикасы үздіксіз білім беру жүйесіндегі тәрбие тұжырымда
ИНКЛЮЗИВНОЕ ОБРАЗОВАНИЕ В ДОУ
Бакаева Н.И.
КГКП я/с №33 «Алтын Бесік»
Инклюзивное (франц. inclusif – включающий в себя, от лат. include – заключаю,
включаю) или включенное образование – термин, используемый для описания процесса
обучения детей с особыми потребностями в общеобразовательных (массовых) школах. В
основу инклюзивного образования положена идеология, которая исключает любую
дискриминацию детей, которая обеспечивает равное отношение ко всем людям, но создает
особые условия для детей, имеющих особые образовательные потребности. Инклюзивное
образование – процесс развития общего образования, который подразумевает доступность
образования для всех, в плане приспособления к различным нуждам всех детей, что
обеспечивает доступ к образованию для детей с особыми потребностями.
Мы понимаем и учитываем восемь основных принципов инклюзивного образования:
1. Ценность человека не зависит от его способностей и достижений.
2. Каждый человек способен чувствовать и думать.
3. Каждый человек имеет право на общение и на то, чтобы быть услышанным.
4. Все люди нуждаются друг в друге.
5. Подлинное образование может осуществляться только в контексте реальных
взаимоотношений.
6. Все люди нуждаются в поддержке и дружбе ровесников.
7. Для всех обучающихся достижение прогресса скорее может быть в том, что они могут
делать, чем в том, что не могут.
8. Разнообразие усиливает все стороны жизни человека.
Сэмюэл Л.Одом (Samuel L.Odom), профессор университета штата Индиана США),
являющийся руководителем пятилетнего проекта, направленного на изучение факторов,
препятствующих и способствующих успешной дошкольной интеграции, отмечает, что
сегодня единого определения инклюзии применительно к процессам, происходящим в детских
дошкольных учреждениях, нет. Концептуально европейские ученые, которые участвовали в
вышеназванном исследовании, единодушно определяют инклюзию следующим образом:
“Инклюзия – это нечто большее, чем просто быть вместе. Это процесс создания надлежащей
среды для всех детей, что в свою очередь, означает необходимость адаптировать программы
воспитания и обучения к потребностям и интересам детей, а не наоборот. Это также
подразумевает организацию возможностей для активного участия всех детей – типично
развивающихся и детей с ограниченными возможностями - в занятиях, которые имеют место
в их общей группе детского сада”.
Одом обращает внимание на уникальность дошкольного периода образовательного пути
человека, которая проявляется в:
1) природе развития детей дошкольного возраста и, соответственно, в подходах к их
обучению;
2) организационной структуре образовательного учреждения;
3) подготовке воспитателей и педагогов.
