811
Open access:
http://www.aesa.kz:8080/conference_proceedings/2017/
болады. Басқы беттің файлы index.html деп аталады. Онда
берілген ресурс
компаниясының логотипі, сайтқа кіру есептегіші мен кириллица кодировкасын таңдау
ұсынысы немесе сайттың ағылшын, орыс тілдеріндегі версиясын таңдауы болады.
Мысалы: Сайттың динамикалық және статистикалық құрамы. Уақытқа сай
дамыған видеокарталардың бірнеше видеорежимдері болады, олар компьютер экранында
ақпараттың көрінуі кезінде экранды кеңейтілуі мен түстердің көптігімен сипатталады.
Операциялық жүйенің құрылымды функциялары көмегімен пайдаланушы экранды
кеңейтілудің бірнеше мағыналарын қоя алады, мысалы 640Ч480, 800Ч600, 1024Ч768,
1152Ч864, 1280Ч1024 немесе 1600Ч1200 нүктелер. Әрине, бір браузерде белгілі бір Web-
бетті ашар кезде ол бірнеше түрде ашылуы мүмкін. Html-құжаттың элементтерінің бір
біріне қатысты өзгерулерін болдырмау үшін қарапайым тәсіл қолданылады: Web-беттің
барлық компоненттері көрінбейтін кестенің сәйкес ұяшықтарына орнатылады және әр
объектінің белгілі бір орны қарастырылған. Осы арқылы web-сайттарды бөлудің екінші
критерийі пайда болады, бұл критерий көмегімен оларды екі категорияға бөлуге болады.
Бұл кестеде пиксельмен өлшенетін анықталған ұзындықпен белгілеуге болады, мысалы
640 нүкте. Сайттың компоновкасының осындай нұсқасын статистикалық деп атауға
болады, өйткені кесте ұзындығы экрандық кеңейтілуге байланысты өзгермейді. Экран
параметрлерінің өзгеруі салдарынан, әрине, сайт дизайны элементтерінің өзгеріске
ұшырауы болады. Екінші жағдай, web-бет фрагменттерінен құралған көрінбейтін кестенің
жуындығын ағымдық экран кеңейтілуінен пайыздық мөлшерлемемен береді. Экранның
кеңейтілуінің өзгеруінен кейін кесте көлденеңнен созылады, және оның ұяшықтарындағы
барлық элементтер анықталған алгоритм бойынша орын ауыстырады. Кейде кесте
параметрлері экран баптауларына байланысты өзгереді, html-құжаттың компоновкасының
осындай принципін динамикалық деп атауға болады. Аталған екі жағдайлардың өзіндік
ерекшеліктері мен кемшіліктері де бар[5].
Беттің статистикалық компоновкасы. Алгоритм мен құжат қалыптауының
қарапайымдылығы – оның жақсы тұстары. Экрандық кеңейтілуі 640Ч480 пикселімен
беттің көрінуін оптимизациялауынан кейін қолданушылық экрандық баптауларынан кейін
дизайн элементтері өзгеріп кетпейтініне сенімді болуға болады. Сонымен қатар, сайт
компоновкасының осы нұсқасы көп жағдайда html-құжаттың Microsoft Internet Explorer
және Netscape Navigator браузерлерінде біркелкі көрінуі болады. Жоғарғы экранды
кеңейтілуі бар компьютер экранында құжаттың көрсетуі кезінде экранның екі жағында
немесе оң жағында бос орынның қалуы – кемшілігі болып саналады.
Беттің динамикалық компоновкасы. Жетістігі
– құжат экранның бүкіл ұзындығы
бойынша кеңейтіледі және бос орындар болмайды. Кемшіліктері – қалыптау күрделілігі.
Бұндай жағдай Microsoft Internet Explorer және Netscape Navigator броузерлерінде жиі
кездеседі[3].
Қолданылған дереккөздер тізімі
1. Алексеева М.И Взгляд в будущее. — М., 2002
2.«Информатика негіздері» Жапарова Г.Ә. Алматы, 2001.
2. Солодовиченко Л.Н. Дидактические основы композиционного компьютерно-
графического моделирования в подготовке студентов. — Караганда, 2001.
4. Гончаров А. Самоучитель HTML. – Москва, 2002.
5. http://www.javaportal.ru/articles/www/www.html.
812
Open access:
http://www.aesa.kz:8080/conference_proceedings/2017/
Разработка системы управления умного дома
Нұрғазиев Д. Қ. , Мадьярова Г.А.
Алматинская академия экономики и статистики
E-mail:
pro100_gold_man@mail.ru
, madyarova-gulnar@mail.ru
Создание систем автоматизированного управления инженерным оборудованием
зданий и сооружений является новейшим направлением в области промышленной
автоматизации, которое называют SmartHouse – «умный дом» и определяют как
комплексный набор технических средств и программного обеспечения для построения
интегрированной системы автоматизации инженерных подсистем. К таким подсистемам
относятся отопление, водоснабжение, кондиционирование, освещение, подсистемы
доступа, охраны и безопасности, аудио_видеотехники (мультирум) и ряд других [1].
Домашняя автоматизация, или умный дом – система домашних устройств,
способных выполнять действия и решать определенные повседневные задачи без участия
человека. Домашняя автоматизация рассматривается как частный случай интернета
вещей, она включает доступные через интернет домашние устройства, в то время как
интернет вещей включает любые связанные через интернет устройства в принципе[2].
Наиболее распространенные примеры автоматических действий в "умном доме" -
автоматическое включение и выключение света, автоматическая коррекция работы
отопительной системы или кондиционера и автоматическое уведомление о вторжении,
возгорании или протечке воды.
Домашняя автоматизация в современных условиях – чрезвычайно гибкая система,
которую пользователь конструирует и настраивает самостоятельно в зависимости от
собственных потребностей. Это предполагает, что каждый владелец умного дома
самостоятельно определяет, какие устройства и где установить и какие задачи и как они
будут исполнять.
Первым шагом на пути к домашней автоматизации стало собственно изобретение
первых бытовых приборов, которые использовали электричество для выполнения простых
задач по приготовлению пищи и уборки: пылесос (1901), тостер (1909), домашний
холодильник (1913), посудомоечная машина (1913), утюг с регулируемой температурой
(1927), диспоузер (1927), стиральная машина (1935), сушильная машина (1935),
микроволновая печь (1945), электрическая кофеварка (1952) [1].
В середине XX века появились первые, единичные попытки домашней
автоматизации в современном понимании. Для своего времени они выглядели
футуристическими экспериментами и причудами изобретателей и практического
распространения не получили. Наиболее известными были «Дом с кнопками» (Push-
ButtonManor, 1950) американского инженера Эмиля Матиаса, где расположенные по
всему дому кнопки автоматизировали выполнение основных бытовых задач, и компьютер
Echo IV (1966) американского инженера Джеймса Сазерленда, который мог регулировать
работу домашней климатической техники, включать и выключать некоторые приборы и
распечатывать списки покупок [3].
В 1975 году шотландскаяPicoElectronics разработала первый специализированный
стандарт управления домашними устройствами: X10. Для передачи сигналов
использовались обычная электрическая сеть. Кроме того, создатели предусмотрели
беспроводное управление на радиочастоте 433 МГц (в США 310 МГц). Новая система
позволяла включать и выключать приборы и менять яркость света, а также получать
данные о текущем состоянии приборов. Для управления X10 были разработаны
специальные пульты и компьютерный интерфейс. Широкому распространению систем на
X10 способствовали простота их установки и низкая цена [4].
