Қазақстан Республикасы Білім және ғылым министрлігі Қазақ мемлекеттік қыздар педагогикалық



жүктеу 9,62 Mb.
бет41/47
Дата22.05.2018
өлшемі9,62 Mb.
#15685
1   ...   37   38   39   40   41   42   43   44   ...   47

Әдебиет:

  1. Қазақстан Республикасының Президенті Н.Ә.Назарбаевтың «Қазақстан 2050» стратегиясы – қалыптасқан мемлекеттің жаңа саяси бағыты» атты халыққа Жолдауы. – Алматы, 2012 ж.


МОДУЛЬДІК ОҚЫТУДА ПЕДАГОГИКАЛЫҚ ТЕКСЕРУДІ ҰЙЫМДАСТЫРУ

Г.Қ. Абдирасилова,

Нигде университетінің докторы, доцент

Түркия Республикасы

Қазіргі жаһандану заманында педагогикалық технологиялардың ішіндегі ең тиімдісін таңдау – өмір талабы.

«Педагогикалық технология – оқу үдерісін жалпы жоспарлау, қолдану мен бағалау және адам мен техникалық ресурстарды ескере отырып, олардың оқудың тиімді түрлеріне жету үшін өзара байланысының жүйелі әдісі» (ЮНЕСКО, 1986).

Модульдік оқыту – педагогикалық теория мен практика негізінде жинақталған алдыңғы қатарлы озық тәжірибелер жинағы.

Модульдік оқытудың негізгі мақсаты – студент оқуды өз бетімен жүзеге асыруы қажет, ал оқытушы оның оқуын ұйымдастыру, қайталау, ақыл-кеңес беру, жинақтау, бақылау процестері арқылы басқарып отыруы тиіс.

Студенттің белсенді оқу әдісі бағдарлы оқыту әдісінен алынған, студенттің өз бетімен білім алу барысында белгілі бір логикалық жағдайдағы нақты іс-әрекеттерін өзін-өзі бақылау арқылы оқу-танымдық қабілеттерін арттырады. Болжамдылық – оқу-танымдық әрекетінің негізі кезеңдік қалыптасу теориясынан алынған. Студенттің өзін-өзі басқару іс-әрекеттерін кибернетикалық әдіс кеңейтіп, жетілдіреді. Психологиялық сұрақтарды шешуге рефлекстік әдістер көмектеседі.

Модульдік оқыту барысында студент модуль арқылы оқу-танымдық іс-әрекеттің мақсатына өз бетімен жұмыс жасау арқылы (немесе белгілі бір көмек мөлшері арқылы) жетеді.

Модуль – жеке құрылымдық өлшем, сондықтан кейбір жағдайда студент барлық курстарды тыңдамай-ақ, бірқатар модульдерді тыңдаса да жеткілікті.

Модуль – оқу мазмұны мен оны игеру технологиясының бірлігі.

Сонымен, модуль – модульдік оқытудың құралы болып табылады, оған мақсатты іс-әрекеттің жоспары, ақпараттық банк, дидактикалық мақсатқа жетудің әдістемелік нұсқаулық енеді.

Модульдерді жасаудың мақсаты – курс мазмұнын жіктеу немесе кәсіби, педагогикалық, дидактикалық міндеттерге сәйкес курс тақырыптарын компоненттерге бөлу, ол компоненттерге оқудың тиімді формалары мен түрлерін анықтау, оны уақытпен сәйкестендіру, бір кешенде интеграциялау. Модульдік оқыту студенттің жеке және оқу-танымдық іс-әрекетін, оқыту әдісін, мазмұнын жекешелендіретін бағдарлама.

Әрбір модульде оқу барысында меңгеруге міндетті дидактикалық және әдістемелік материалдар, негізгі ұғымдар, дағды мен білік болу керек. Жазбаша немесе компьютерлік жүйеде орындалған жұмысты алдын ала бақылау бағдарламасын құру үшін бұл негізге алынады. Осындай бақылау барысында студентке баға қойылмайды, бірақ ол өзінің білім деңгейін тексеруге мүмкіндік алады, сонымен қатар әрбір мәселе бойынша қосымша кеңес, ұсыныстар алады. Бір курс ішіндегі әрбір модуль соңындағы қорытынды бақылау келесі модульдің алдын ала бақылауы болып саналады.



Модульді оқытудың басқа оқу жүйесінен айырмашылықтары:

  • Оқыту мазмұны ақпараттық блок түрінде берілген, ол мақсатына байланысты жүзеге асырылуы тиіс. Дидактикалық мақсат оның мазмұнын ғана көрсетіп қоймай, оның меңгерілу деңгейін де көрсетеді. Сонымен қатар, әрбір студент оқытушыдан жазбаша түрде қалай дайындалу керек екендігі туралы, оқу материалдарын, қосымша әдебиеттерді қайдан табуға болатындығы туралы ақыл-кеңес алады.

  • Оқытушы мен студент арасындағы байланыс түрі өзгереді. Бұл байланыс модульдер және жеке қарым-қатынас арқылы жүзеге асырылады.

  • Студент уақытының көп бөлігінде өз бетімен білім алады, өз жұмысын жоспарлайды, өзін-өзі бақылайды және бағалайды. Іс-әрекеттің бұл түрі студенттің өз жұмысын, өзінің білім деңгейін анықтауға, білімі мен білік дағдыларындағы кемшіліктерін көруге мүмкіншілік береді.

  • Студенттің оқу-танымдық іс-әрекетін оқытушы тікелей модуль арқылы бақылап отырады, бірақ ол – байқалмайтын, сездірілмейтін бақылау.

  • Баспадан шыққан модульдер оқытушының жеке студентпен жұмыс жүргізуіне мол мүмкіншілік береді. Бұл жерде жеке кеңес беру, жеке көмек мөлшерін анықтау қиындықтары туындамайды.

Студентке модульді оқып-үйрену алдында қажетті анықтамалық және иллюстрацияланған материалдар беріледі. Модульге қажетті пайдаланылатын әдебиеттер тізімі алдын ала беріледі. Әрбір студент бір модульден екінші модульге оқу материалын толық меңгерген соң ауысады және міндетті түрде ағымдық бақылаудан өтеді.

Модульдің құрылымы мен мақсатының біртұтастығы оған енетін ақпараттардың терең мазмұнды, кең спектрлі болуына үлкен мүмкіндік береді, ол педагогикалық мақсатқа жетудің тура жолы екендігі белгілі.

Кез келген іс бақылауды, дер кезінде тексеріп отыруды, оның кемшіліктері мен жетістіктерін көріп, алға қоюды мақсат ететіні белгілі. Ендеше, модульдік оқыту барысындағы педагогикалық бақылау түрлеріне тоқталайық.

Модульдік оқыту барысында дәстүрлі емтихандық-сессиялық бақылаудың орнына жаңа, прогрессивтік, оқу және аралық бақылау кезеңінде үнемі жинақталып, толықтырылып отыратын бақылау түрі – рейтинг пайдаланылады. Мұндай білімді бағалау жүйесін рейтингтік деп атайды. Рейтинг - адамның сапалық қабілеттерін сандық бағалау болып табылады. Ендеше, студент білімінің рейтингі – адамға педагогикалық әсердің сандық көрсеткіші.

Студент рейтингісінің анықтамасын төмендегідей беруге болады:

Рейтинг ол студенттің анықталған формула бойынша белгілі бір уақыт аралығында жинаған және осы мерзімде өзгертілмеген балдар жинағы.

Рейтингтерді анықтау әдістері сан қилы, сонымен қатар ол әдістердің күрделілік деңгейлері де әр түрлі. Модульдік оқыту барысында студенттің бақылау кезіндегі білім деңгейі мен рейтинг көрсеткіші сәйкес келеді. Бұл жағдайда модульдің базалық құны белгілі (алдын ала есептелген) және оқыту барысындағы және емтихандағы модуль бойынша (немесе модульдың бөліктері бойынша) жиналған балл – студенттің осы пән бойынша қорытынды рейтингін құрайды, ал семестрдегі барлық пәндер бойынша рейтинг-қорытынды рейтинг болып саналып, рейтинг-парағына енгізіледі.

Бақылау кезеңдері бойынша бақылаудың келесі түрлері анықталады:

• ағымдық;

• аралық,

• қорытынды.

Студенттердің ағымдық, аралық, қорытынды кезеңдердегі жеткен нәтижелері ұпай немесе баллдық түрде бағаланады. Студенттің барлық жинаған баллдары қосылып оның жеке интегралды индексін құрайды.

Студент мақсаты – барынша көп балл жинау. Рейтингтік жүйе барысында ағымдық және аралық бақылаудың рөлі өседі.



Бақылау әдістері қандай болу керек?

Ағымдық бақылауды оқытушы модуль бойынша немесе модуль бөліктері бойынша бақылау іс-шаралары арқылы жүргізеді.

Бақылау іс-шаралары – тест сұрақтары, есептеу-графикалық тапсырмалар, студенттің білім деңгейі, оқу графигінің тұрақты орындалуын, белсенділігін анықтайтын бақылау және лабораториялық жұмыстар.

Студенттің оқу сапасын тексеретін жоғарыда аталғаннан басқа да рейтинг типтерін атап өтейік:

• Нақты пән бойынша рейтинг (уақытша рейтинг);

• нақты кафедра бойынша (кафедралық рейтинг);

• жалпы барлық кафедралар бойынша (жалпы рейтинг).

Студенттің семестр немесе толық курс бойынша оқу сапасын анықтайтын пәндік рейтингті қарастырайық.

Оқытушы пәнді оқыту барысындағы студенттің білім деңгейін тексеру мақсатында тапсырмаларды бағалау шкаласын дайындайды. Баға деңгейін және студенттің жұмысты орындау сапасының қай деңгейінде қандай баға қойылатынын оқытушы өзі анықтайды. Семестр бойынша барлық тапсырмаларды орындағаны үшін жиналған баллдар жинағы семестр бойынша баллдар жинағын құрайды, ал бірнеше семестр бойынша жиналған баллдар – студенттің пәндік рейтингісін құрайды.

Студенттің білім алудағы жетістіктері пәндік рейтингтік мониторингін жүзеге асыруға мүмкіндік береді.



Мониторинг - модуль бойынша рейтингтік бақылау нәтижесіндегі білім сапасының өсу деңгейінің рейтингтік көрсеткіші. Бұл толық толтырылған соң оқытушы студенттің білім сапасының өсу деңгейін көріп, оны топтағы және курстағы орта баллмен салыстырады, семестрде өтілген сабақтардың тиімділігін зерттеп, өз жұмысына өзгерістер мен толықтырулар енгізеді. Рейтингтік оқыту технологиясының негізгі бөлігі осымен аяқталады. Пәндік рейтингіден басқа кафедралық және жалпы семестрлік рейтингінің нәтижесі бойынша студенттерге университет бойынша жеңілдіктер беруге болады (материалдық көмек, арнайы шәкіртақы тағайындау, қосымша төлемдер беру, оқу ақысына жеңілдіктер беру және т.б).

Жалпы рейтинг мониторингі бойынша студенттің оқу орнындағы бүкіл оқу кезеңіндегі семестрден семестрге көшкен сайынғы өсу динамикасын бақылап отыруға болады.

Осылай студенттің ЖОО-дағы білім сапасының өсу деңгейін рейтингтік технология арқылы бақылап отыруға болады.

Модульдік оқыту барысында рейтингтік бақылау жүйесі:



  • білімді үздіксіз бақылау жүйесін жеңілдетеді;

  • кез келген мерзімдегі және ағымдағы уақытта студенттің білімін жинақтайды, нәтиже және нақты ақпарат береді;

  • студенттің білім, білік деңгейін біраз уақытқа дейін болжауға мүмкіншілік береді;

  • бақыланған кезеңдегі нәтижені ескере отырып, бағдарламалық мақсатқа сәйкес оқу үдерісін реттейді;

  • студенттердің білім алудағы белсенділігін құптайды, лидерлер мен аутсайдерлерді анықтауға мүмкіншілік береді, өте ерекше белсенділерді марапаттайды;

  • оқу үдерісінің басшылары, оқытушылар студенттің, топтың, ағымның статусын анықтайды;

  • білімді қорытындылауға, пәнаралық мәселелерді шешуге, оқудың әр түрлі деңгейін (міндетті, базалық және кәсіби) енгізуге қолайлы жағдай туғызады;

  • оқу барысында компьютерлік жүйе, есептеу және ұйымдастыру техникалары қолданылады;

  • студенттің қабілетіне сәйкес дайындық деңгейін және бағытын өз бетінше таңдауға мүмкіншілік туғызады;

Курсты (пәнді) модульдік оқытуға бағыттау бәсекеге қабілетті мамандарды дайындау мақсатындағы оқу үдерісін жетілдірудің тиімді жолдарының бірі болып табылады.

Әдебиет:

 1. Блохин Н. В. Технология модульного открытого обучения в системе модернизации образования / Н. В. Блохин // Психологическое сопровождение процессов модернизации образования и профессионализации кадров: Материалы международного симпозиума. Часть 1. - 2002. - С. 24-25.

2. Коваленко Н. П. Модульная технология обучения студентов педагогического колледжа / Н. П. Коваленко // www.ito.edu.ru - от 18 февраля 2003 года.6

3. Рудницкая С. В. Модульное обучение как целостная система. - Материалы диссертации канд. пед. наук / С. В. Рудницкая. - СПб.: Российский государственный педагогический университет им. А. И. Герцена, 1996. - 213 с.

4. Суворова Г. М. Модульное обучение как технология / Г. М. Суворова // Информационная "копилка" опыта педагогов в сфере экологического образования и воспитания. - http://dlc-gw.edu.yar.ru - от 5 февраля 2003.

Резюме

В докладе рассматривается вопрос об организации педагогического контроля в ходе модульного обучения.



Summary

In the report the question of the organization of pedagogical control is considered during modular training.

  
АКТИВИЗАЦИЯ СЛОВАРЯ МЛАДШИХ ШКОЛЬНИКОВ КАК УСЛОВИЕ УСПЕШНОГО ОБУЧЕНИЯ

Агранович Е.Н.

магистр ПМНО, ст. преп.

КазГосЖенПУ, г.Алматы, Казахстан
Президент Республики Казахстан в «Стратегии «Казахстан-2050» - новый политический курс состоявшегося государства» отметил, что «возникает необходимость внедрения в процесс обучения современных методов и подходов в образовании, где учитель не просто передает определенный объем готовых знаний, а побуждает учащихся к активной мыслительной и практической деятельности в процессе овладения учебным материалом»[1].

Особое внимание здесь должно уделяться системе развития речи учащихся начальной школы, одной из задач которой является активизация словаря младших школьников.

Развивать речь детей — значит систематически работать над ее содержанием, последовательно учить детей построению предложений, вдумчивому выбору подходящего слова и его формы, постоянно работать над грамотным оформлением мыслей.

Все правила грамматики ориентированы на правильность написания слов и правильность согласования их друг с другом. Без наличия определенного словарного запаса эти правила будет не к чему применять. Для практического применения большинства правил грамматики необходимо уметь правильно подбирать проверочные слова из числа “родственных” слов, то есть слов с тем же самым корнем. У ребенка должно быть сформировано умение быстро и правильно подбирать однокоренные слова, связанные друг с другом по смыслу. Он должен достаточно быстро создавать целые цепочки таких слов.

Формирование лексики проводится по следующим направлениям:

1.Расширение объема словаря параллельно с расширением представлением представлений об окружающей действительности, формирование познавательной деятельности (мышления, восприятия, представлений, памяти, внимания и др.);

2.Уточнение значения слов;

3.Формирование семантической структуры слова в единстве основных его компонентах;

4.Организация семантических полей, лексической системы;

5.Активизация словаря, совершенствование процессов поиска слова из пассивного в активный словарь[2].

Важное место в работе по развитию словаря отводится закреплению связи значения слова с его слуховым и произносительным образом, а также звуковому анализу слов.

Обогащение словаря осуществляется в основном на материале имен существительных, прилагательных, глаголов, наречий.

На начальном этапе проводится работа по уточнению связи обобщающего понятия с частотными существительными, входящими в данное обобщающее понятие. На следующих этапах работы проводится расширение объема обобщающего понятия за счет малопродуктивных слов.

Расширение объема словаря имен прилагательных осуществляется параллельно с развитием представлений о цвете, величине, форме, признаках, на основе умения сравнивать предметы по различным признакам.

Этапы словарной работы можно представить так: 1) семантизация слова; 2) актуализация слова; 3) использование слова в речи.

Одним из важнейших составляющих словарной работы на уроках русского языка и литературного чтения является активизация словаря учащихся. Активизацией в методике называют перевод слов из пассивного словаря в активный. Конечная роль словарной работы в том и состоит, чтобы активизировать максимальное количество усваиваемых слов, научить использовать их правильно, уместно.

Слова включаются в предложения и словосочетания, вводятся в пересказ прочитанного, в беседу, в рассказ, изложение и сочинение.

Активизация словаря — одно из важнейших направлений словарной работы на уроках, поэтому задача учителя — помочь учащимся овладеть сочетаемостью и сферой применения пассивных слов, чтобы перевести их в активный словарный запас учащегося. Слово считается активизированным, если ученик использовал его хотя бы один раз в пересказах, рассказах. диалогах, письмах, сочинениях и т.д. Владение словом подразумевает знание его семантики, сочетаемости и сферы употребления.

М.Р. Львов выделил следующие способы толкования значения слова: наглядный, контекстуальный способ подстановки синонимов, логическое определение, развернутое описание, подбор антонимов, анализ морфологической структуры слова и словообразования.

Активизации словарного запаса, а, следовательно, и речевому развитию способствует организация учебной деятельности, направленная на:

- восприятие и осознание смыслового содержания изучаемых слов и однокоренных слов, оттенков значений этих слов, антонимических и синонимических отношений, сочетаемости слов и устойчивых оборотов;

- развитие умения объяснить значение слов и особенности их употребления в речи;

- формирование умения использовать слова в речи при построении собственного речевого высказывания.

Для того чтобы слово стало для ученика «своим», т.е. вошло в активный словарь, нужна последовательная, гибкая, постоянная работа над словом, которая планируется на каждом уроке.

Чем большим количеством анализаторов воспринимается слово, тем оно прочнее запоминается детьми. Поэтому нужно каждое слово провести через сознание школьника несколько раз и в разных контекстах, чтобы активное участие в усвоении слова принимали и зрение, и слух, и рука, и память, и, конечно, сознание [3].

Словарный запас младших школьников продолжает оставаться ограниченным, в частности по лексике человеческих отношений. Усвоение слов данной тематической группы имеет огромное значение в воспитании правильных норм поведения. С целью активизации словаря работу можно представить в виде следующих основных этапов.

1. Толкование слова с помощью одного или нескольких приемов:

а) контекста;

б) подбора синонима или антонима;

в) оборота, включающего в себя уже известное однокоренное слово;

г) описательного оборота.

2. Чтение и запись слова (работа над орфоэпией и орфографией).;

3. Работа над образцами употребления слова (готовыми словосочетаниями и предложениями).

Учителю необходимо знакомить детей с готовыми словосочетаниями и предложениями, включающими в себя изучаемые слова.

Существуют следующие формы активизации словаря:

1.Составление словосочетаний с нужными словами.

2.Составление предложений с заданными словами или с одним заданным словом. Составляется несколько вариантов предложений.

3.Близкий к тексту пересказ прочитанного с использованием важнейшей лексики и фразеологии оригинала.

4.Рассказы по наблюдениям, по картинам и иные сочинения различных типов с использованием опорных слов, т.е. заданных для обязательного употребления [4].

Таким образом, систематическая и целенаправленная словарная работа развивает у детей внимание, интерес к слову, делает их речь более точной и выразительной, формирует у них чувство языка, активизирует их умственную деятельность.



Литература:

1.Послание Президента Республики Казахстан - Лидера нации Нурсултана Назарбаева народу Казахстана «Стратегия «Казахстан-2050»: новый политический курс состоявшегося государства».- Астана, Акорда, 2012 год

2.Львов М.Р., Горецкий В.П., Сосновская О.В. Методика преподавания русского языка в младших классах: Уч. пос. для студентов высших пед. учебных заведений и колледжей. М.: Академия, 2000.

3.Львов М.Р. Речь младших школьников и пути её развития М., 1993.

4.Чижикова М.А. Обогащение словарного запаса у детей младшего школьного возраста с недостатками речевого развития// Преподавание в начальной школе.

5.http://festival.1september.ru/



Түйіндеме

Мақалада кіші оқушының сөздігінің белсендіруі сияқты табысты тәлім-тәрбиенің шарты қарастырылады.



Resume

Activation of dictionary of junior schoolchildren as condition of the successful educating is examined in the article.


ПОДГОТОВКА БУДУЩЕГО ПЕДАГОГА К ПРОЦЕССУ ВЗАИМОДЕЙСТВИЯ В УЧЕБНО-ВОСПИТАТЕЛЬНОЙ ДЕЯТЕЛЬНОСТИ

Агеева Л.Е.

к.п.н., ст.преподаватель кафедры

дошкольного и начального образования

КазГосЖенПУ. Алматы. Казахстан
В настоящее время необходимо формировать профессиональную готовность будущего учителя к взаимодействию с учащимися с опорой на знания психолого-педагогических закономерностей целостного педагогического процесса и особенностей развития детей. Профессиональная готовность будущего учителя к взаимодействию с учащимися зависит от теоретической и практической составляющих профессионально-педагогического образования и компетентности профессорско-преподавательского состава.

Состояние практической готовности будущего учителя к взаимодействию с учащимися зависит от сформированности практических, интеллектуально-эмоциональных и управляющих компетенций [1]. Будущий специалист должен знать теоретические основы процесса взаимодействия. Изучение таких курсов как дидактика, современные педагогические технологии, методики преподавания предметов должны сформировать у будущего специалиста в области образования необходимые профессиональные компетенции.

Рассмотрим некоторый материал из курсов преподавания. Известно, что в педагогике и психологии термин «педагогика сотрудничества» или «взаимодействие» появился впервые в 30-е годы прошлого столетия. Попытка вывести своего рода формулу педагогики сотрудничества следует исходить из мысли Н.К.Крупской о том, что в ребенке надо видеть соратника по борьбе. В этом случае, необходимо сделать ребенка добровольным и заинтересованным соратником, единомышленником учителей, воспитателей, родителей, который становится равноправным участником педагогического процесса. Похожие идеи были выдвинуты С. Т. Шацким, П. П. Блонским, А. С. Макаренко и др.

Учителя-новаторы 70-90 годов ХХ века подошли к сущности сотрудничества как к совместной деятельности, которая характеризуется сотворчеством, объединенной единой целью. Педагог оказывает целенаправленное психолого-педагогическое влияние на учебно-воспитательный процесс. «В педагогике сотрудничества важно не потерять ученика ни в одной ситуации урока, использовать весь многообразный арсенал приемов и средств, побуждающих каждого работать вместе с классом и знать при этом, что в случае ошибки или неудачи он не будет недобро осмеян одноклассниками или оставлен без необходимой помощи, совета, пожелания учителя», - утверждал В.Ф. Шаталов [2,7].

По утверждению С.В. Осиповой, «педагогика сотрудничества – это оформившееся в последние годы направление современной педагогической мысли и школьного опыта, сложившегося на принципах демократизма и гуманизма, утверждающее в теории и на практике сотворческий характер педагогического процесса. Когда воспитанники на основах доверительности являются деятельными участниками формирования самих себя, сотрудниками учителя, что подготавливает их к ответственному выполнению своих гражданских функций в будущем» [3,27].

«Сотрудничество, - указывает Н.Н. Хан, - это организуемая учителем совместная деятельность участников педагогического процесса, необходимая для разрешения противоречий, осознаваемых школьниками как трудность, преодоление которых ведет к усвоению учебного материала и к развитию личности» [4,69]. Н.Н.Хан раскрывает противоречия развития личности, которые лежат в основе взаимодействия субъектов педагогического процесса. Учебная деятельность, организуемая через совместную деятельность ее участников, через сотрудничество, используя личностно-коллективную познавательную деятельность под руководством учителя содействует эффективному получению знаний, активизации учеников, побуждает максимально раскрывать творческие способности ребенка.

Т.Н. Мальковская считает, что целью сотрудничества является выбор пути к единомыслию между педагогом и учащимися. На этой основе создаются условия для развития целостной личности воспитанника в естественном состоянии. По ее мнению, сотрудничество состоит из следующих компонентов:

- умения отстаивать, аргументировать свою точку зрения, сопоставлять различные взгляды (интеллектуальный поиск);

- выходить на более высокий уровень отношений «учитель-ученик» через совершенствование методов обучения и воспитания; системы ученического самоуправления, коллективных отношений [5,5].

Ученый рассматривает сотрудничество не только как основу систем методов обучения и воспитания, но и как составную часть содержания образования.

Задачи педагогики сотрудничества:

- дать ребенку уверенность в том, что он добьется успеха;

- научить его учиться радостно и увлеченно;

- не допускать того, чтобы он отставал и заметил своё отставание [3,24]. Движущими силами процесса сотрудничества педагогов и учащихся являются противоречия социально-экономического характера:

- между общественной значимостью труда и несформированностью у учащихся отношения к труду как социальной ценности;

- между возрастающей потребностью общества в работниках-творцах и традиционной системой подготовки работников-исполнителей. (Б.И. Муканова, Н.Н. Хан и другие).

Таким образом, на основании вышеизложенного можно сказать, что сотрудничество, в нашем понимании, - это взаимосвязанная, целенаправленная, целостная деятельность в учебно-воспитательном процессе, которая направлена на достижение единых целей и задач. Это деятельность, в которой происходит духовная связь между участниками педагогического процесса, направленная на положительный результат. Приведенные определения понятия «сотрудничества» отражают различные точки зрения. Каждый автор подходит на основе своих исследовательских позиций. Педагоги, изучающие особенности педагогики сотрудничества, рассматривают сотрудничество, как характеристику совместной учебно-воспитательной деятельности, как форму взаимоотношений, которая даст возможность творческому саморазвитию личности. Можно сказать, что для совместной деятельности и для сотрудничества характерны общие признаки. В основе сотрудничества и совместной деятельности лежит такое взаимодействие участников педагогического процесса, при котором происходит преобразование ценностных установок личности. Ученик переходит на высшую ступень в усвоении учебно-познавательной деятельности. Учебный процесс осознается как процесс свободы в развитии: учащиеся понимают друг друга, обмениваются продуктами деятельности, умениями, опытом, способами деятельности.

В основе сотрудничества заложена идея стимулирования и направления педагогом познавательных и жизненных интересов учащихся. Такое взаимодействие помогает педагогу развивать способности учащихся, осознавать свои поступки, своё место в коллективе. Ставить перед собой цели и задачи, а затем успешно решать их. Осознавать причины успеха или неудачи, признавать право ученика на ошибку и помочь решать проблемы, быть ответственным членом общества. Это будет реализовано только при гармоничных отношениях учителя и учащихся.

Вышесказанное подтверждает нашу идею о том, что различные виды сотрудничества - неотъемлемая часть социализации творческой личности ребенка. А, социализация творческой личности ребенка будет эффективной только в процессе социального сотрудничества. Социальное сотрудничество учащихся начальной школы – это взаимосвязанная, целенаправленная деятельность учащихся и педагогов, связанная с достижением единых целей и задач в развитии личности, которая является средством взаимодействия в целостном педагогическом процессе и ведет учащихся к самореализации и самоутверждению.

На основании вышеизложенного мы пришли к выводу, что при взаимодействии участников учебно-воспитательного процесса положительный результат возможен только тогда, когда деятельность будет основана на взаимодействии всех участников, а будущие педагоги займут позицию модератора. Учитель должен поэтапно обеспечивать развитие личностных качеств ребенка, научить каждого из учеников относиться друг к другу с уважением и доверием. Каждому члену коллектива необходимо поверить в достижение успеха, научиться радоваться успехам своего одноклассника, сопереживать неудачам, научиться помогать товарищам. Педагогам необходимо помочь юному поколению понять себя, найти свое место в обществе через активную собственную деятельность, через включение его в разнообразные формы сотрудничества. Поэтому, будущий учитель должен получить в полном объеме теоретические знания и практические умения реализации форм взаимодействия участников целостного педагогического процесса.



жүктеу 9,62 Mb.

Достарыңызбен бөлісу:
1   ...   37   38   39   40   41   42   43   44   ...   47




©g.engime.org 2024
әкімшілігінің қараңыз

    Басты бет
рсетілетін қызмет
халықаралық қаржы
Астана халықаралық
қызмет регламенті
бекіту туралы
туралы ережені
орталығы туралы
субсидиялау мемлекеттік
кеңес туралы
ніндегі кеңес
орталығын басқару
қаржы орталығын
қаржы орталығы
құрамын бекіту
неркәсіптік кешен
міндетті құпия
болуына ерікті
тексерілу мемлекеттік
медициналық тексерілу
құпия медициналық
ерікті анонимді
Бастауыш тәлім
қатысуға жолдамалар
қызметшілері арасындағы
академиялық демалыс
алушыларға академиялық
білім алушыларға
ұйымдарында білім
туралы хабарландыру
конкурс туралы
мемлекеттік қызметшілері
мемлекеттік әкімшілік
органдардың мемлекеттік
мемлекеттік органдардың
барлық мемлекеттік
арналған барлық
орналасуға арналған
лауазымына орналасуға
әкімшілік лауазымына
инфекцияның болуына
жәрдемдесудің белсенді
шараларына қатысуға
саласындағы дайындаушы
ленген қосылған
шегінде бюджетке
салығы шегінде
есептелген қосылған
ұйымдарға есептелген
дайындаушы ұйымдарға
кешен саласындағы
сомасын субсидиялау