Аударманың психолингвистикалық теориясы

Ресей аударматануында Әскери университет ғалымдарының еңбектерінде аударманың псхолингвистикалық теориясы белсенді түрде қалыптасып келеді. Оның зерттеу пәні – аударманың тіларалық коммуникация ретіндегі психологиялық (психолингвистикалық) аспектісі.

Аударма туралы ғылымда осы бағыттың әдістемелік және теориялық негіздерін салған белгілі ғалым А.Ф.Ширяев. Ол аударманың әрекетшілдік қызметін дәлелдейді, яғни аударманы өзіндік мақсаты, пәні, құралдары, жүзеге асыру тәсілдері, нәтижелері, құрылымы бар сөйлеу әрекетінің белгілі мамандырылған түрі ретінде қарастырған.

А.Ф.Ширяев бойынша [7], аударма мақсаты белгілі бір тілде дыбысталған немесе жазылған айтылым түріндегі «өнім» тудыру болып табылады. Әлеуметтік тапсырыс аясында аудармашыға болашақ өнімнің негізгі өлшемдері беріледі. Бұл іс-қызмет нысаны – бастапқы тіл құралдары арқылы берілген әр тілді коммуниканттардың бірінің сөйлеу қызметінің өнімі.