Іріңді қабыну Эксуданттың құрамында лейкоциттердің

,микроорганизмдердің ,белокка бай

эксудант,жергілікті ыдыраған тін ,барлығы

қосылып ірінді құрайды. 1. Абцесс шекараланған ірінді қабыну 2. Флегмона жайылған ірінді қабыну 3. Эмпиема іріннің табиғи қуыстарға жиналып қалуы •

ӨКПЕ АБСЦЕСІ

БЕТТІҢ ЖҰМСАҚ ТІНДЕРІНІҢ ФЛЕГМОНАСЫ

Шірулік қабыну

• организмге шірітуші бактериялар түскенде дамиды. Көбінесе кең ауқымды тіндердің езілуі байқалатын жараларда пайда болады.
• Клостридиальды (анаэробты) инфекция және ірің тудырушы микроағзалардың үйлесуімен байланысты.
• Некроздың кең ауқымды фокустары (ошақтары) тән.

Катаралды қабыну

• Шырышты қабықтардың бетінде дамиды
• Беткейден ағатын экссудаттың көптігімен сипатталады.
• Экссудат құрамында әрқашан шырыш болады.
• Серозды, іріңді және шырышты болуы мүмкін.
• Инфекциялық аурулар (жедел респираторлы инфекциялар кезіндегі жоғарғы тыныс жолдарының катары), аллергиялық жағдайлар, т.б. кезінде дамуы мүмкін

Аралас қабыну

• Экссудаттың бір түріне басқасы қосылғанда байқалады.

Пролиферативтік қабыну

• Пролиферативтік (продуктивті) қабыну тіндік элементтер пролиферациясының басым болуымен сипатталады. Нәтижесінде ошақтық немесе диффузды жасушалық инфильтраттар түзіледі. Продуктивті қабыну кез келген мүше, кез келген тіннен көрінеді. Жіктелуі:
• Аралық (интерстициальды) қабыну;
• Гранулематоздық қабыну;
• Полиптер мен өткір ұшты кондиломалардың түзілуімен жүретін қабыну.

Аралық (интерстициальды) қабыну

• Паренхималық мүшелердің стромасында ошақтық немесе диффузды қабынулық жасушалық инфильтраттың түзілуімен сипатталады. Ол лимфоцит, гистиоцит, эозинофил, бірлік нейтрофилдер, плазмалық және семіз жасушалармен көрінеді. Мүшелердің паренхималық элементтерінде айқын дистрофиялық, кейде некробиотикалық өзгерістер анықталады. Соңы – дәнекер тіннің өсуі. Бауырдың кейбір ауруларында цирроз дамуына әкеледі.

жүктеу 1,03 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: