0. Гамма-кванттардың резонанстық флуоресценциясы

1. 
   Жер зертханасында гравитациялық қызыл ығысуын бақылау.
   

Мұндағы φ₁ және φ₂- орналасқан нүктелердегі гравитациялық потенциалдар, сәйкесінше, сәуле шығарушы және қабылдағыш. Егер сәуле шығарушы және қабылдағыш жерден l₁ және l₂ биіктікте орналасса, сәйкесінше

Мұндағы g_gr – гравитациялық үдеу. Мессбауэр эффектісі ашылғанға дейін жердегі зертханада мұндай шамалы әсерді бақылау практикалық түрде мүмкін емес болды. 1959 жылы Паунд пен Ребка мессбауэр эффектісін пайдалану арқылы осы тәжірибені жүзеге асырды.

Сәуле шығарушы – аналық ядросы қабылдағыштан 20 м биіктікте орналастырылды, (20.5 суретте) соған сәйкес (20.7 сурет) ΔЕ ̸ Е қатынасы ~ 10^-15. Мұны бақылау үшін изотобындағы пайданылған 1 ̸ Q қатынасфнан екі есе аз ығысуды пайдаланылды және келесі амалдар қолданылды:

-бұл айырмашылықты 0,74 мкм/с тұрақты жылдамдықпен Эмитенттің қозғалысымен қол жеткізілген Доплер ығысуымен өтеу.

2. 
   Ядро параметрлерін өлшеу.
   
3. 
   Қатты дененің құрылымы мен өзара әрекеттесуін зерттеу. Айта кететін жайт, Мессбауэр эффектісінің ЯМР-дан айырмашылығы тек қатты денеде орын алуы мүмкін. Ол салыстырмалы түрде өте қарапайым әдіс бола тұра, құрылысы мен өзара әрекеттесулері туралы өте маңызды ақпараттарды береді. Существенно, что эта информация может быть получена даже для веществ, не содержащих мессбауэровских элементов, если легировать их небольшим количеством мессбауэровских атомов, выполняющих роль зондов.