Сәрсеке М. Шығармалары

66
Медеу СӘРСЕКЕ
– Бара қалсам, Қанкежан, базарлығың бола ма? Сонша жер-
ге барғаныма тұра ма? – деп тақпақтады. Қаныш та сауыққой 
қарттың көңілін жазбай түсініп:
– Көп емес, аздап. Сіз үшін бірер ән табамын, – деп жымиды.
– Жарайды, балам, сенің аздабыңды біл 
е 
мін. Барамын 
ауылыңа, Имекеңе үш қайтара сәлем айт! Уәде. 
Ауылға келген соң жастар болған әңгі мені биге айтады.
– Бәрекелді, құсын алмай келгендерің жөн болған. Ол бір дауы 
көп, қырсықты қаршыға еді... – дейді ауыл иесі. – Жақында 
сол құсты қолқалап, Шорекең ауылынан Біләл болыс барып-
ты. Мырза ауылының кекірейген мінезі қалған ба, аттан түспей, 
Жаяудың үйіне шабарманын жұмсапты. Шабарманға әнші атаң 
кісі деп қарамаған, төсектен басын көтермей, газет оқыған қалпы, 
тіл қатпастан сазарып жата берген... Болысқа бермеген сүйікті 
қыранын саған атағаны таң қаларлық мінез! Иә, жарықтық-
тың пейілі солай. Біреуге көлдей жомарт, біреуге шөлдей са раң... 
Уағда етсе, келеді әнші атаң. Одан, саят емес, дүние әңгі месін 
естіп, өнер үйрену абзал... –
 
деп Имантай қарт сөзді түйеді.
Амал не, сол жылы саят құрып, серуенге шығудың сәті келме-
ген. Көп ұзамай жария болған Ресей патшасының 25 маусымда-
ғы жарлығы мал бағып, шар уа күйлеп тыныш жатқан қыр елі-
нің әңкі-тәңкісін шығарып, әрі-сәрі күйге душар етеді. Ер-
азаматтың ат үстінде ұйықтап, сәйгүлік ауыздығымен су ішкен 
қиын-қыстау күндер туады...

жүктеу 3,61 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: