Пунктуациясы

 
123 
күтіп  тұрған  кісілер  жас  Федоров  алдында  жел  соққан  қамыстай 
жапырылып  иіліп-бүгіліп  жатыр. 
(Ә.Н.)
  7)  Шоқпардай  кекілі  бар 
қамыс  құлақ  Қой  мойынды  қоян  жақ  бөкен  қабақ.  Ауыз  омыртқа 
шығыңқы  майда  жалды  Ой  желке  үңірейген  болса  сағақ. 
(А.Қ.)
  8) 
Енді ол тізгінге де қамшыға да айқайға да бағынбай жолды тек соқыр 
сезіммен  бағдарлап  дауылды  түнді  қақ  жарып  сабалаған  нөсердің 
астымен  зымырап  келеді. 
(Ш.А.)
  9)  Әйеліне  қызына  сақманшыларға 
жылы-жылы  сөйлеп  ақжарқын  жүрмек  болуға  тырысты бір жағынан 
олар  әлдеқалай  сезіктеніп  қалар  деп  те  тосылды. 
(Ш.А.)
  10)  Қыбын 
тапса  қарап  қалмайды  атады  шабады  соққыға  жығады  сөйтеді  де 
айдап әкетеді арбалап әкетеді. 
(С.Ш.)
 11)  Ақпан қаңтар бірдің айы  – 
баршасы да қазір Абайлар жүріп келе жатқан сары дала қоңыр адыр 
сай-сала  қорық-қойнауларға  өздерінің  ақ  ирек  саргідір  омбыларын 
оқаптарын мұздақ жалтырларын жапқан көрінеді. 
(М.Ә.)
 
 

жүктеу 1,36 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: