Отыз жылдық соғыс және вестфаль бітімі

Отызжылдық соғыстың зардаптарынан тұрғындардың көп бөлігі шоғырланған ауыл шаруашылығына едәуір қиыншылықтар әкелді. Герман мемлекеттеріне агралды қатынастардың әртүрлілігі тән болды. 1718 жылы шығыстың Эльбаға дейінгі аумақта шет елдерге, әсіресе Англия Голландия сонымен бірге Швецияға шығарылатын тауар өндірісін,астық, ұсақ мал өнімдері бейімделгені ірі дворянды шаруашылықтар дамыды. Шаруалар жер иелеріне тікелей тәуелді бола жүріп, оларды екінші жағынан қанайтын барщеникалық алым төлейді. Ал империяның оңтүстік-батысында, мысалы Баденде немесе вюртембергте шаруалар өздеріне қатысты жерлерге феодалдық рент төледі, мұнда ірі шаруашылықтар болмады, шаруалар өздерінің қауымдастықтарымен телім ұстаушылар ғана береді. Соғыс салдары туғызған империя территоиясындағы қанаудың өршуі, салықтың өсуімен кітаптарлықтың ауыртпалықтары біржарымғасырлық мерзімге созылған наразылықтармен жаппай бас көтерулердің орын алуға әкеліп соқтырды.