VG режимін қолдануға қарсы көрсетімдер

• берілген ауаның кемуі >40%, өйткені тыныс көлемін өлшеу сенімсіз;

• ауаның кемуі 25-40% кезінде сақтықпен қолданған жөн.

Артықшылығы:

• олардың комплайнсын ескере отырып, бекітілген өкпе көлемімен қамта

-

масыз  етеді,  мысалы,  РДС  кезінде  сурфактант  препаратын  қолданғаннан 

• бұл режимді дұрыс қолдану өкпе баротравмасының, волюмотравмасы

-

ның және коллапсының алдын алады (9).

• ағын, триггер шегі, PEEP, Ti, Fi02 көпшілік қабылдаған стандартты дең

-

гейлерде белгіленеді (SIPPV / SIMV / PSV нұсқаулығын қараңыз);

қысымды шектейтін әдеттегі режимдегідей (төмендегіні қараңыз);

• көлем (4-5 мл/кг) әдетте РДС кезінде қолданылады, ал жоғары көлем

-

дер 5-6 мл/кг БЛД кезінде қолданылады;

максималдық деңгейде болады, алаңдаушылықтың шегі болады;

• VG режимін белсендіргеннен кейін қаланған ТК қамтамасыз ететін PIP 

мөлшерін 20% ұлғайту керек (әдетте 4-6 мбар);

• PIP деңгейін ағымдағы мөлшерге жуық орнатқанда, тыныс жолдарының 

қақырықпен  бітелуі  немесе  өкпенің  механикасы  (ателектаз,  РДС,  пневмо

-

ния) бұзылған жағдайда, қаланған ТК жету мүмкін емес. Ол аппараттың қауіп 

• науқастың клиникалық жағдайы мен көрсетілген желдеткіштегі ақпарат 

бірдей болса, ТК жету үшін жоғары қысымды орнатуға жақын болу қажет;

26    

• тыныстың резервтік жиілігі болжанған ЖМК (200-300 мл/кг) қамтама

-

сыз ету үшін орнатылады;

• VG режимін орынсыз тоқтатуға себеп болатын жиі апаттық сигналдың 

алдын-алу  үшін,  ЖМК  қауіп  сигналының  шегін  стандартты  мәннен  ±30% 

жоғары орнату керек.

Мониторинг:

• деңгейді динамикада бақылау: сатурация, жүрек соғысы, перфузия, АҚ 

және қанның газ құрамы. Рентгенограмма бойынша өкпенің жазылу деңгейін 

бақылау;

• PIP орнатылған режимін ғана емес, аппараттық PIP өлшенетін деңгейін 

де бақылау қажет.

жүктеу 308,91 Kb.

Достарыңызбен бөлісу: