мен  заттың  өзінің  толық  сәйкеспейтіні

  туралы  мәселені  көтергені 

болып табылады.

Шындығында,  тарих  алаңында  әрекет  ететін  кез  келген  ғұламаға, 

ұлы  адамға  қарап,  оның  тұлғасын  адам  ұғымымен  салыстырып 

көріңіз. К.Маркс: «Адамға тән нәрсенің барлығы да маған жат емес», – 

деп  тектен-тек  айтпаса  керек.  Алайда  адам  –  ұғымның  өзін  түсінуге 

ұмтылып, өне бойы жетілумен болатын тірі тіршілік иесі, бірақ соған 

жетпеген соң, болмыссыздыққа кетеді. Оның қасіретті тағдыры осын-

да. Қашанда ол іске асырмаған, жетпеген бірдеңе қалады...

Антика дәуірінің данышпаны Аристотель Платонның оған қымбат 

екенін, бірақ шындықтың одан да қымбатырақ екенін айтып, оның екі 

әлемін  қабылдамайды.  Әлемнің  бастапқы  бастауы,  түпнегізі  –  біздің 

363

алдымызда созылып жатқан нақты өмір. Алайда нақты өмірдегі заттың 

сыртқы жағы, оның көрінуі, ал оның ар жағында оның ішкі мәні бар. 

Үнділік  ойшыл  және  ақын  Р.Тагор  айтқандай,  бір  немесе  басқа  затты 

оп-оңай түсінуге болады, бірақ оның ішкі мәнін түсіну ұзақ уақытты 

қажет етеді.

Бұл қарама-қайшылықты шешу үшін, Аристотель екі кітап жазады. 

Бірі – 

жүктеу 2,22 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: