рухы мен жаны бар, тәнсіз құрылымдар

 сапалы нүктелер, 

әрқайсысы өзінше даму сатысында тұр. Олардың ортақтығы – олардың 

мәңгілігі және бөлінбестігі. Шамасы, монадалар идеясы ойшылдың ба-

сына  ол  Левенгук  микроскопы  арқылы  микроорганизмдерді  көргенде 

сезінген әсерінен кейін келген-ау.

Монадалардың тіршілік күші мол, олар өне бойы өзгерісте болады, 

жетіледі  және  осы  жолда  олар  материалдық  физикалық  үдерістерді 

туғызып жатады.

Әрбір  жеке  монада  –  өзінше  құпия  Ғалам.  Оларда  терезе  жоқ,  сол 

себепті олардың әлеміне ештеңе кіре де, шыға да алмайды, демек, олар 

бір-біріне ықпал ете алмайды. Олардың әрқайсысы өздігінен жетілген 

және өз-өзін шектейді. 

Ал  енді осы жерде өзгеше қиын  сұрақ туады: егер  монадалар  бір-

бірлеріне  ықпал  етпесе,  онда  неге  Әлем  бейберекеттікке  (хаос)  ай-

налып  кетпейді?  Себебі,  монадалар