табиғатты  тәжірибе арқылы зерттеу

 шығады, ал соның нәтижесінде тұтас жа-

ратылыстану өркендейді. Бұл жағдай философияда да көрініс тапқан: 

онтологиялық  (болмыс  туралы  ілім)  мәселелерден 

(теориялық-танымдық)  мәселелерді  зерттеп  білуге  көшу  басым  бола-

мен ұйымдар ашылады. Олар, Платонның мысалы бойынша, 

деп аталатын болды.

Осы уақытта танылып үлгірген ғылымдар ішінен 

механика

 суыры-

станоктар  жасау  қажет  болды.  Сөйтіп,  Жаңа  дәуірдің 

 түрге айналады.

Әлбетте, 

діннің

  ол  кезде  де  қоғамдық  санаға  ықпалы  бар  бола-

тын.  Бірақ  жаратылыстанудың  қуатты  дамуының,  философияның 

жыл  өткен  сайын  күшейе  түскен  материалистік  бағытының  әсерімен 

қоғамда  діни  фанатизм  азайып,  «ар-ождан  азаттығы»  біртіндеп 

өмірге  ене  бастайды.  Ал  философияда  бұрынғыша  «сенім  шындығы 

мен  «ақыл-парасат  шындығы»  бір-бірінен  ажырап  және  сол  уақытта 

Құдайды  осы  Әлемнің  Жаратушысы  ретінде  танитын,  ары  қарай 

өзінің меншікті заңдары негізінде әрекет ететін философиялық ағым –

деизм

 (лат. deus – Құдай) күш ала береді. Құдай енді Өзі құрған Әлемге 

араласпайды. Дүниеге деген дәл осындай көзқарас жаратылыстанудың 

ары қарай өркендеуіне себеп болды. 

Ал  енді  сол  заманның