175
– Шір кін, ба ла де ген осы ғой: Са па бек әке сін қан-
дай қып жө не лт ті, ә! Ой пыр май, мұн дай ұлы дү бір мен
біз дің ел де әлі еш бір шал ат тан ба ған шы ғар, – де сіп,
таң қа лы сып ба ра жат қан ға ұқ сай ды.
Шал кү лім сі реп тая ғын ұс та ды. «Ай да ла да өл ген
кә рі қас қыр ға ұқ са май, ел-жұрт тың ал дын да абы рой-
мен өлу – осы дан ар тық тың ен ді ке ре гі жоқ». Ор ны нан
тұ ра бе ріп:
– Са па бек жан дар ке ше кел ме ге ні не сі, – де ді кү ше-
не сөй леп, – тлег рам да ке ше еді ғой.
Әл сін-әл сін да мыл дау мен Қа ра би дай ық тың та ба-
ны на кел ді.
Ба ға на ғы ойы бе кер екен. Жыл қы лар әрі де – Шай-
тан көлдің ма ңын да жүр...
Ере кең қайт іп жаяу жет пе сін біл ді де, кер құ лын-
ды ағы тып, бие ні тұ сауы мен ноқ талап ал ды. Арық тың
іші не ен гі зіп, жи ек тен асы лып мін ді. Әрең де ген де тү-
зе ліп отыр ды.
– А-а-а, жет піс бес, – де ді дау ыс тап, көз ге кө рін бей-
тін тап сон дай бі реу мен сөй ле сіп тұр ған дай, – сен бо лар
ма екен сің, ме ні алып ке те тін, жоқ, сек сен бес пе екен.
Тү сім де ай ырып ес ти ал ма ға ным ды қа ра шы. Фью-фью,
әй, же тер тү ні мен от та ға ның...
...Кер бие үй рен шік ті же лі нің ба сы на тоқ та ды.
– Не ме не, ұзап ке тіп пе? – де ді кем пі рі құ лын ды
бай лап жа тып. – Қа жы ған шы ғар сың, шай қояйын ба,
мыз ғып ала сың ба?
– Шөл де дік. Шай ың ды қой.
Ере кең есік ал дын да ғы бө гет ке шық ты. Әл де бір
мұң ды ән ді ыңыл дай ай тып, тая ғы на сүй еніп бі раз тұр-
ды. Өзен жие гін де гі қыс тау ын кө ріп, ба ға на ғы кем пі-
рі нің сө зін есі не ал ды: «Осы Қа ра тү бек ба сын да жұ мақ
тұр ған дай, екі елі қия бас пай сың. Ба ла лар ға еріп өзім
ке тем».
«Әй, кем пір, – де ді іші нен, ба ға на ғы жер де ай та-
тын сө зі ой ына жа ңа тү сіп, – аз ды-көп ті ғұ мы рым ның
ішін де талай бақ тан ай ыры лып, талай бақ қа қо лым
жет ті. Дү ние бір де ал дын бер се, бір де ар тын бе ре ді. Бі-
рақ әкем көр ген, әкем нің әке сі көр ген қа ра ор ным нан
ай ыры лып көр ген кү нім жоқ. Не тан тып отыр сың!»
Ере кең же лі ба сын да әлі күй бең деп жүр ген кем пі рі не
зе кіп жі бер гі сі кеп, уыт та на, шақ шия қа ра ды. Ке нет
оның түк жа зы ғы жоқ еке ні есі не тү сіп, са быр мен ой ға
шом ды.
Достарыңызбен бөлісу: