Аза дебие ті 7 ар ма н

148
– Әй, мы нау біз дің Шәй мен бе? Ой , дөйт дер сің! Тас-
ба қа ға мі ніп, жар биюын шір кін нің!
– Бе тім-ау, үл кен Жә кем ді не ғып қой ған?
– Ха-ха-ха... ха-ха.
– Хы-хы... хі...
– Ой, ай на лай ын дар! Ой, кө се ге ле рің кө гер сін. көп 
жа са ғыр лар! – деп, апам ның иі ріп қой ған шу да 
жі бін дей до ма ла на қал ған бри га ди рі міз ба та сын да, 
ал ғы сын да жау ды рып жүр. – Мі не, жі гіт деп осы лар ды 
айт . Жұ мыс та қо лы нан ке ле ді. Сау ық қа да ке не лт ті. 
Ен ді, мі не, жал қау лар ды қа тыр ды, бә лем... Ой, ай на-
лай ын!.. Ой...
Мұ нан соң мен есір мей кім есір мек. Сөз ге тоқ тауы 
жоқ Бей се күл ге пыс қы рып қа рар емес пін. Тіп тен, 
оның да су ре тін са лып іліп қой мақ ой ым бар. «Бә лем, 
бір шыж-быж бол сын!».
Бі рақ мұ ны ма Шан ша тай тоқ тау айт ты:
– Бұ лай ету ге бол май ды. Бей се күл жал қау емес. 
Кіп-кіш кен тай боп алып ма сақ ты қа лай те ре ді.
– Тер се ше? Ал ті лі ше... ши қан дай... – деп кө ріп ем.
– Бол май ды! – де ді Шан ша тай шорт ке сіп, – тым 
мақ тан шақ пы сың, ә?
Мы на сөз ине дей қа дал ды. Тас қын да ған кө ңі лім ді 
ба сып тас та ды. Үн сіз жат қан қыз ба лық осы сәт те су маң 
етіп шы ға кел ді.
– Мен бе мақ тан шақ? – де дім тік сі ніп ке ліп. – Сен 
өзің тым әл де кім сің бе, біл дің бе? Мә, қа ға зың өзі ңе...
Мен орал ған бір не ше қа ғаз ды лақ ты рып тас та дым 
да, сырт бе ріп жү ріп кет тім. Осы ны ма өкі ніп, опық 
жей мін-ау деу жоқ. Қыр көр се тіп ба ра мын.
Шан ша тай да үн жоқ. Тү сі де өз гер ме ді. Еш те ңе бол-
ма ған дай, ша шыл ған қа ғаз дар ды жи нап ал ды да, күр-
ке ге бет те ді. Жас та бол са, өзін қа лай ұс тай ды де сей ші!
Со ны мен, мен ол кү ні жұ мыс қа шық қам жоқ.
Үй ге ке тіп қа лу ға бі рер оқ тал дым да, ол рай ым нан 
тез қайт тым. «Қаш қын...» – деп ба ла лар ма зақ тап 
жүр се қайт пек пін. Бей се күл дің өзі-ақ бү кіл Қо са рық 
пен Сұ рат тың өңі рі не жай ып бі тер. 
Кеу дем нің түп кі рін де: «Шан ша тай ме нен ке ші рім 
сұ рап жа лы нар», – де ген үміт шо ғы да бық си ды.
Күн жел кем бо ла тын. Күн де гі ашық ас пан да қал-
қып жү ре тін ақ ша бұлт тар дың ете гін әл де кім ыс та ған 
тә різ ді. Ен ді қа рақош қыл тар тып, тір ке сіп кө бейе түс-
кен. Бі реу үр ле ген дей әрі-бе рі сең дей кө шіп жүр.
­Әдеп­ті­лік­–­ар­дың­көр­кі.
Әдеп­ті­лік,­ар­ұят­–­
Адам­дық­тың­бел­гі­сі.
Тұр­пайы­мі­нез,­та­ғы­жат­–
На­дан­дық­тың­бел­гі­сі.

жүктеу 7,01 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: