Аза дебие ті 7 ар ма н

121
көр ді. Ай на ла сында – сол тө бе нің бе тін де қой ша шы-
лып жайы лып жүр. Те ріп жеу ге шаш қан ша шу дай. 
Бі рақ жа қын да ау ыл бар. Алыс тан ағын дай бет тү зе ді. 
Жал ғыз-ақ қа ра сын кө ріп қал ған қой шы ай ғай ды са-
лып бұ ған қар сы шап ты.
Қой шы үл кен емес, ба ла дау сы шо шыт пай ды. Қой 
дүр кі реп үр кіп, қой шы ға қа рай қаш ты. Қас қыр жа-
қын дап бір қы зыл қой ға ау ыз ды сал ға лы ен те леп ке ліп 
қа лып еді, ба ға на дан ай ғай лап ке ле жат қан қой шы қа-
сы на кеп қа лып ты. Ерік сіз жал та рып бұ ры ла бе ріп еді, 
қой шы бас ты рып қу ып жө нел ді.
Бой са лып, қор қып қаш қан жоқ. Со дан ба, бол ма са 
те гі жүй рік пе, әйте у ір боз ат бас тыр ма ла тып же тіп ке-
ліп, Көк се рек тің жо та сы на же ңіл ағаш сарт етіп ти іп 
қал ды. 
Сол-ақ екен, қар сы бұ ры лып алып, ат ты ға қа рай 
«арс!» етіп шап шып қал ды. Аран дай ашыл ған ау ыз 
бір де ме ні жұ лып түс пек еді. Ың ғай ына ба ла то ны ның 
өңі рі ілін ді. Со ны бөк сер тіп, жұ лып түс кен де, боз ат ос-
қы рып ат қып кет ті.
Ба ла ның шо шы ған ай ғайы шық ты. Қас қыр ар ты на 
ай на лып тап бер ген де, мөң кіп жүр ген боз дан ба ла ау да-
ры лып құ лап түс ті. Көк се рек те қа зір де бұ рын еш қа шан 
бі лін бе ген до лы лық, жайын дық бар еді. Ту ған нан бер гі 
бар лық кө ре сі осы дан – екі аяқ ты дан де ген дей, жы ғы-
лып, до ма лап жат қан ба ла ға тап бер ді. Оқыс се кір ген де, 
са ны ның жа ра сы ашы лып, тыз етіп ашып қалып еді. 
Ол бұ рын ғы дан жа ман ыза лан ды рып, құ тырт қан дай. 
Боз ұзап қа шып кет ті. Қой да жоқ. Екпін деп се кі ріп, 
ырыл дап кеп, ба ла ны бас сал ды.
Бұл ба ла Құр маш еді. Қой шы ауы рып қа лып, әке-
сі бір күн ге қой ға жі бер ген еді. Ас ты на мін ге ні өзі нің 
жүй рік боз дө не ні бо ла тын. Үс ті не гү ріл деп қас қыр тө-
ніп кел ген де, кө зі бір ашы лып, бір жұ мы ла ды. Ба сы на 
та ман аран дай ашы лып ке ле жат қан ау ыз дың жо ғар ғы 
жа ғын да өзі не та ныс құ лақ кө рін ді. Сол жақ та ғы ті лік 
құ лақ тың жар ты сы сал пыл дап тұр. Ақыр ғы сез ген-біл-
ге ні – сол...
Со дан әрі ба ла ның үні өш ті. Қас қыр дың ау зы ти мес-
тен бұ рын өліп кет ті. Көк се рек ырыл дап тұ рып, ті сі нің 
ұшы мен қа ғып, жұ лып алып, ба сын шай қап өт кен де, 
ба ла ның бір жақ кө зін қо па рып алып кет ті. Жү ріп ба ра 
жа тып, қыл ғып сал ды... Түн де ба ла ның өлі гін тау ып 
алыс ты. Жа нын да тай дың ізін дей бо лып, үл кен қас-
қыр дың ізі жа тыр екен...

жүктеу 7,01 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: