86
«Мені сендерден деп қабылдады»
Сафа деген Орта Азия елдерінің бірінде жұмыс істейтін және сол жерде
университетте оқитын бір жігіт айтады: «Мемлекеттік стипендиямен оқитын бір
жолдасымыз бар еді. Бір факультетте, бір топта оқитынбыз. Кәсіптік лицейдің түлегі
болатын. Бұл жерде университеттің жатақханасында тұрды. Жазғы демалыста үйіне
қайтқан баласының ӛзгергенін байқаған әкесі алаңдаушылық танытып: «Балам, сен
ӛзгеріпсің. Мен сені енді ол жерге жібермеймін!» дейді. Жолдасымыз қанша айтса да
әкесін кӛндіре алмапты. «Әке, сабағым ше...» деп қоймаған соң әкесі «Егер ол жерде
жақсы мінезді, таза адамдармен бірге тұратын болсаң ғана жіберемін» деп шарт қояды.
Жолдасымыз мұны қабылдап, уәде береді. Жылдың басында бір топта
болғандықтан маған келіп, жағдайын айтты. Жалынғандай болып «Оқуымды
жалғастыруым үшін сізбен бірге тұруым керек. Бұл әкемнің қойған шарты. Әйтпесе
мені бұл жерде қалдырмайды» деді. Мен «Жарайды, бірақ жолдастарыммен
ақылдасуым керек» дедім. Дереу достарыммен сӛйлестім. Аты онша жақсы жағынан
шықпағандықтан ешкім жылы қабақ таныта қоймады. «Бізді жаман атты етеді» деді.
Қанша айтсам да қабылдата алмадым. Ол болса күнде мені сабақта кӛріп «Не болды?»
деп сұрайтын. Мен «Сӛйлестік, ақылдасамыз...» деп жатыстыруға тырысып, оның
түсінгенін қаладым.
Ол мені үгіттеуін қоймады, мен де жолдастарымды кӛндіруге тырыстым.
Ақырында бірге тұратын жолдастарым маған: «Егер қатты қалап тұрсаң сен сонымен
бірге тұр» деді. Мен бұл ұсынысты қабылдап, қасыма тағы бірнеше жолдасымды алып
жалдаған үйімізге жаңағы досымызды да шақырдым. Кӛп ӛтпестен досымыздың халі,
әрекеті ӛзгеріп, қате әдеттерін тастай бастады. Біраз уақыттан соң толығымен ӛзгеріп,
жүзі мен жүрегі нұрланды. Айналамыздағы жастар, кӛршілеріміз келіп тұратын,
барлығы да оны жақсы кӛре бастады.
Ол бір күні кенеттен мазасызданып, науқастанып қалды. Ауруханаға жатқыздық.
Дәрігер «Қатты кешігіпсіңдер» деді. Соқыр ішегі жарылып, ұзақ уақыт байқай
алмапты, ішкі ағзаларына таралып, толығымен құртыпты, қаласаңдар жақындарын
шақырыңдар, соңғы рет кӛріп қалсын» деді. Дереу отбасына телефон соқтық.
Шынында да әкесі соңғы деміне үлгерді.
Арадан бірнеше ай ӛтті. Бір күні түсімде сол жолдасымды кӛрдім. Жерде шәй
ішіп, әңгімелесіп отыр екенбіз. Қасымызда тағы бір досымыз бар.
-
Саған қалай қарады? – дедім.
-
Мені сендерден деп қабылдады. Бұл жерде сендер секілді адамдарды тозаққа
тастамайды. Сондықтан мені жұмаққа алды,- деді ол.
Оянып кеттім. Еңіреп жыладым. Бірнеше сағат бойы бұл түстің әсерінен арыла
алмадым. Иншаллаһ, бұл түс шын түс болса екен».
Бәдиуззаман хазретлері мына заманда иман мен Құран қызметінде жүргендердің
иншаллаһ құтқарылатынын сүйіншілеп, «Иман иелері құтқарылады» дейді.
Аллаһ Оны және Оның жолын таңдағандардың аз нәрсесін кӛп деп санауға күші
жетеді. Ұлылығы шексіз. Рақымдылық есігі шынайы түрде жасалған барлық ӛтінішке
айқара ашылады. Оның шексіздік керуенінен, нұрлы жолдарынан, хақтан, ақиқаттан
бӛлек кетпесе жеткілікті...
162
Достарыңызбен бөлісу: