ҚазаҚстан Республикасының білім және ғылым министРлігі а и. артемьев, с.Қ. мырзалы ғылым таРиХы және ФилОсОФиЯсы

басына  түскен  алманы  еске  түсіріңіз)  орын  алуы  да  себеп  болады. 

Сөйтіп,  француз  физигі  Беккерель  фотоқағаздың  үстіне  уран  тұзын 

аңдаусыз қоя салу арқылы мүлде кездейсоқ α- және β сәулелерін ашты 

немесе  Пастер  де  ойламаған  жерден  көгерген  өңездің  бактерияларды 

өлтіретін қасиеттерін ашты емес пе.

Барлық осы айтылғандарға қарамастан, ғылыми таным әдістерінің 

рөлін  кемсітуге  болмайды.  Ғалымдардың  таным  әдістерін  меңгеруі 

және оларды іс жүзінде пайдалануы күш пен қаражатты үнемдеуге се-

беп болады, ғалымның еңбегін тәртіпке келтіреді, мақсатқа жеткізетін 

жарық жұлдыз іспетті қызмет атқарады. Таным әдістерін зерттей оты-

рып әзірлеудің ғылымда ашылған жаңалықтың артында қалатыны ту-

ралы  мәселе  –  ол  басқа  мәселе.  Бұл,  шындығында,  –  қазіргі  заманғы 

ғылымның «осал жері». Кейде жаңалық ашылғаннан кейін бірақ уақыт 

өткен  кезде,  ғалымдар  бұл  жаңалықтың  қалай  ашылғаны  туралы  ой-

лай бастайды. Осыған байланысты орыс биологы К.А.Тимирязевтің бір 

қызық пікірін келтіре кетейік. Ол: «Ғылым тарихын зерттеушінің тіпті 

жаңа  идеяға,  жаңа  теорияға  қарағанда,  кейде  өнертабыстың  немесе 

зерттеудің  жаңа  тәсілін,  жаңа  құралын  дұрыс  та  дәйекті  қолданудың 

білімдерді  дамытуда  кем  рөл  атқармайтынына  көз  жеткізуіне  тура 

келеді»,  –  деп  жазған-ды  (К.А.Тимирязев.  Шығармалары.  –  VIII  том. 

М.: 1939. – 73-бет).

Қазіргі заман ғылымында танымның алуан түрлі әдістері зерттеліп 

дайындалған. Оларды үлкен үш топқа бөлуге болады:

а) жеке ғылымдар әдістері;

ә) танымның жалпы әдістері;

б) танымның жалпыға ортақ әдістері.

Ғылыми  танымның