Қазақстан республикасы білім және ғылым министрлігі «Ӛрлеу» біліктілікті арттыру ұлттық орталығы ақФ

165 
 
тағайындалған  стандартқа  сәйкес  әрекет  етеміз.  Оның  орнына  кәсібилікке 
бағытталған ұжымдық және кешенді тәсіл қажет (Bolam, McMahon, Stoll et al., 
2005).Осы тәсілдің шеңберінде қоғамдастықтың бір бӛлігі - көшбасшы мұғалім 
(Bolam,  McMahon,  Stollet  al.,  2005)  ұсынған  кӛзқарасқа  сәйкес  зерттеулер  мен 
инновацияларға  негізделген  тәжірибе  жетілдіріледі  (Frost  and  Durrant,  2003). 
Мұндай  тәсілде  кәсіби  біліктілік  пен  білім  жай  қабылданбайды,  мұғалімдер 
арқылы 
құрылады. 
Адамгершілік 
мақсаттағы 
мұғалімдер 
ӛздерінің 
әріптестеріне  және  айналасындағыларға  әсер  ету  үшін,  кӛшбасшылық 
қасиеттерін  кӛрсетеді.  Олардың  кӛңілінде  үнемі  талапқа  сай  оқыту  тұрады 
(Frost, 2011). 
Дәстүрлі  оқыту  үрдісінде  «мұғалім  -  дамыту  жұмысының  кӛшбасшысы» 
ретінде қарастырылмайтын еді. Ол ӛзі үшін, ӛзінің пәні үшін жауап беретін жай 
мұғалім  еді.  Ал  жаңа  мазмұндағы  -  Қазақстан  Республикасы  педагог 
қызметкерлерінің  біліктілігін  арттыру  курстарының  бағдарламасында  (үшінші 
деңгей)  мұғалімнің  қоғамдағы  орнына,  мектептегі  рӛліне  ерекше  назар 
аударылған.  Яғни,  бүгінкі  күнде  -  мұғалім  мектептегі  өзгеріс  үрдісін 
басқаратын және көшбасшылық ететен негізгі тұлға. 
Мұғалімнің  кӛшбасшылығын  дамытуға  әсер  етудің  ерекше  түрі  жауапты 
қызметі бар немесе жоқ мұғалімдер:  

 
іс-тәжірибені жетілдіру жұмыстарын ӛз қолына алуға; 

 
ӛзгерістер  енгізу  үшін  әріптестермен  стратегиялық  шешімдер 
қабылдауға; 

 
бірігіп жүмыс істеуде фактілерді жинауға және қолдануға; 

 
кәсіби  білімді  құруға  және  таратуға  атсалысуға  міндетті  деп  анықталуы 
мүмкін [5,Нусқаулық]. 
Осыған  байланысты  «Мектептегі  тәжірибе»  кезеңінде  мұғалімдер 
кӛшбасшы  ретінде  ӛзінің  мектебіндегі  ұстаздарды  серіктестікке  тартып, 
рефлексия, ӛзін-ӛзі бағалау, жоспар құру, кеңес беру жұмыстарын жүргізуі тиіс. 
Сонымен қатар, әр бір кӛшбасшы- мұғалім осы  жобаны  іске асыру барысында 
менің  іс-тәжірибемде  не  ӛзгерді?  Болашақта  нені  ӛзгертемін?  Оқу  үрдісін 
дамыту  мақсатында  қандай  стратегияларды  қолданамын?  т.б.  сұрақтар 
тӛңірігінде үнемі ойлануы керек. 
Жалпы  алғанда,  курс  тыңдаушылары  Қазақстан  Республикасы  педагог 
қызметкерлерінің  біліктілігін  арттыру  курстарының  бағдарламасының  ӛте 
маңызды  екендігі,  болашақта  ӛз  іс-тәжірибесінде  қолданып,  жақсы  табыстарға 
жететіндігі  туралы  ӛздерінің  ой-пікірлерімен  бӛлісті.  Менде,  мұғалімдер 
сияқты,  болашақта  ӛзімнің  іс-тәжірибемде  жаңа  бағдарламаның  негізгі 
идеяларын қолданамын деп ойлаймын. 
Әдебиеттер: 
1. Республикалық семинар, Алматы қаласы. 12.02.2012ж. 
2. Нусқаулық, «Назарбаев Зияткерлік мектебі» ДББҰ, 2012ж., 6-б. 
3. Нусқаулық, «Назарбаев Зияткерлік мектебі» ДББҰ, 2012ж.,8-б. 
4. Нусқаулық, «Назарбаев Зияткерлік мектебі» ДББҰ, 2012ж.,87-б. 
5. Нусқаулық, «Назарбаев Зияткерлік мектебі» ДББҰ, 2012ж.,88-б. 

166 
 
ПОВЫШЕНИЕ КВАЛИФИКАЦИИ ПЕДАГОГОВ В УСЛОВИЯХ НОВОЙ 
ПАРАДИГМЫ ОБРАЗОВАНИЯ 
 
Ахметова К. К., 
к.п.н. ФАО НЦПК«Ӛрлеу» ИПК ПР по г. Астана, 
ahmetova_kymbat@mail.ru 
 
Одной из центральных педагогических тенденций современного общества 
стала  сегодня  идея  непрерывного  образования,  выдвинутой  ООН  в  лозунге 
«Образование  не  на  всю  жизнь,  а  через  всю  жизнь».  Поэтому  в  современном 
мире  нарастает  тенденция  создания  системы  непрерывного  образования, 
выступающего условием развития гражданственности, социальной интеграции, 
достижения равных возможностей и занятости.  
Это 
обуславливает 
настоятельную 
потребность 
в 
организации 
непрерывного  повышения  педагогических  кадров.  Ю.Н.  Петров  под 
непрерывным  образованием  понимает  «систематическую,  целенаправленную 
деятельность  по  получению  и  совершенствованию  знаний,  умений  и  навыков 
как  в  любых  видах  общих  и  специальных  учебных  заведениях,  так  и  путем 
самообразования» 
[2, 
с.220]. 
Совершенствование 
профессионального 
мастерства, как и в системе базового образования, возможно лишь при условии 
непрерывного  общего  образования  и  развития  личности,  а  не  только 
удовлетворения узкопрофессиональных потребностей.  
Развитие  как  основной  способ  существования  личности  не  может  быть 
ограничено  каким-либо отрезком времени, оно осуществляется на протяжении 
всей жизни индивида и период зрелости не является законченным состоянием, 
к 
которому 
направлено 
развитие, 
наоборот: 
чем 
выше 
уровень 
интеллектуального,  морального  развития,  тем  больше  возрастает  способность 
личности  к  самосовершенствованию.  Результатами  успешного  процесса 
повышения  квалификации  является  потребность  личности  в  непрерывном 
образовании,  рефлексия  на  новые  проблемы  в  образовании,  сохранение 
собственной индивидуальности при условии чужого опыта. 
Теоретическое осмысление проблем повышения квалификации учителя на 
этапе  обновления  содержания  образования,  создание  ее  целостной 
методической  системы  является  значимым  этапом  реализации  комплексной 
программы по развитию современного образования. В педагогической теории и 
практике понятие «повышение квалификации и переподготовки педагогических 
кадров» рассматривают на таких уровнях, как дополнительное, постдипломное, 
последипломное,  послевузовское,  многоуровневое  образование  и  образование 
взрослых (андрагогическое). 
Переход  к  личностной  парадигме  является  ведущей  тенденцией 
современного  образования  в  целом.  Сегодня  личностная  ориентация 
образования  признана  потребностью  времени.  Новая  личностная  парадигма 
обусловила гибкую переориентацию целей и содержания, методов обучения на 
запросы конкурентоспособной личности в условиях меняющегося мира.